#22: Bang voor de toekomst

Ik krijg nu al maandenlang een ziektewetuitkering van het UWV. Deze bedraagt 70% van mijn laatste salaris, en ik kan daarmee niet echt goed rondkomen. Gelukkig heb ik een spaarpot met een paar duizend euro, de “skipot” genaamd, want hij is bedoeld voor skivakanties.

Omdat ik een hypotheek en een auto heb bedenk ik wat ik moet doen om rond te kunnen komen. Ik ga maar eens snijden in mijn uitgaven.

Besparen

Ik neem langzamer internet. Ik neem een goedkoper mobiel abonnement. Ik zeg mijn digitale TV op. Fuck de providers, het waren toch altijd al klootzakken en hoe minder geld ze van me krijgen hoe beter.

Ik zeg een aantal papieren abonnementen op. Ik annuleer enkele vaste donaties aan goede doelen. Fuck milieudefensie, fuck het Rode Kruis, fuck de tijgers en de apen. Ik ben nu zieliger dan zij ooit zullen zijn.

Ik stop met maandelijks een bedrag te sparen. Ik stop met kleding kopen en ik stop met kadootjes kopen. Uit eten en naar terrasjes ga ik toch al niet meer, en verjaardagen ook niet, want dat kan ik allemaal niet aan. Dat scheelt.

Met deze maatregelen kan ik nu bijna rondkomen in de maand, als ik voor ongeveer 10 euro per dag boodschappen doe. Dat lijkt wel aardig maar als je even tandpasta nodig hebt of wasmiddel dan gaat het hard. Als er calamiteiten zijn zoals onverwachte rekeningen dan ben ik de lul. 

Ook de jaarlijkse gemeentelijke heffingen heb ik nog niet meegerekend dus die moeten dan maar uit de skipot komen, evenals onderhoud aan de auto. Shit, kleding. Ik heb nog geen kleedgeld ingecalculeerd en naar de kapper gaan ook nog niet.

Ik ga op prijzen letten in de supermarkt, iets dat ik al meer dan 20 jaar niet heb hoeven doen. Het is natuurlijk best goed voor me, om eens op een budget te leven en te voelen hoe andere mensen het hebben die het niet zo breed hebben. Maar ja als je een burnout hebt is het niet echt handig om zo’n experiment te doen en deze extra zorgen er nog bij te krijgen. Het kost zo veel energie. Energie die ik niet heb.

De auto wegdoen?

Ik heb een vrij dure auto, een bijzondere die niet in Nederland te koop is. Ik houd van deze auto. Ik heb auto’s nooit leuk of interessant gevonden, totdat ik deze zag. Helaas moet ik me maar gaan voorbereiden om hem weg te doen, want hij is te duur.

Maar dan moet er wel eerst wat aan opgeknapt worden. Ik besluit om er 1500 euro in te steken uit de skipot. Daarmee wordt hij dan hopelijk ongeveer 2500 euro meer waard. Ik bestel allerlei onderdelen en upgrades voor de auto via eBay en Amazon. 

Het klussen aan de auto is erg leuk. Telkens een half uurtje, niet te veel, want anders stort ik weer in. Het werkt als een therapie voor me. Het is iets om te doen met mijn handen en ik zie resultaten. Dat geeft me een fijn gevoel.

Soms gaat het mis. Als een bepaald klusje niet lukt, of als ik een belangrijk schroefje kwijtraak dan slaat de stress onverbiddelijk weer toe en moet ik weer een paar dagen wachten en uitrusten.

Enkele rampen volgen

Dan opeens gaat mijn CV-ketel stuk. Het is lente maar er moet nog wel gestookt worden, en het warme water werkt ook niet meer goed. Even douchen en dan opeens wordt alles koud en weer heet. Fuck, daar gaat onverwacht 1800 euro uit de skipot.

Dan gaat de auto naar de APK keuring. Afgekeurd. Onder andere de gastank (LPG) en de uitlaat zijn te erg verroest. Kut. De kosten om hem weer goedgekeurd te krijgen bedragen 1900 euro. Poeh, nu gaat de skipot wel erg hard leeg. Er zit nu nog maar een paar honderd euro in.

Moet ik de auto nu dan maar versneld weg doen? Dat kan niet zo makkelijk want een bijzondere auto raak je niet zomaar kwijt. Kan ik mijn hypotheek nog wel betalen? Zijn er nog andere punten waar ik kan besparen? Het lukt me ook al steeds niet om minder dan 10 euro per dag uit te geven aan boodschappen. Wat gaat alles toch snel op!

Bang

Ik word weer bang. Bang dat ik niet rond kan komen, bang dat ik mijn huis uit moet. Bang dat ik nog lang niet beter zal worden en dan in de WW kom. Klotezooi. Nu krijg ik weer allemaal extra stress erbij wat niet handig is voor mijn herstel. Hoe kan ik mezelf gerust stellen? 

Mijn vader heeft wel wat geld, maar staat onder bewind omdat hij ernstig dement is. Ik kan niet zonder toestemming van de kantonrechter iets van hem lenen. Ik kan het alleen maar erven.

Wanneer… zou hij… 

…dood gaan?

Mag ik dat wel denken? Mag ik me afvragen wanneer mijn vader dood gaat? Ik voel me schuldig. Ik moet huilen. Ik wil niet dat hij dood gaat en ik wil wel dat hij dood gaat. Wat erg. Wat ben ik erg. Ik wil dit niet denken.

Ik hoop dat ik hier uit kom. Over vijf maanden eindigt mijn ziektewetuitkering. Dan moet ik een WIA aanvragen en dan gaat een UWV arts bepalen of ik daar al dan niet in terecht mag komen. En we weten allemaal hoe merkwaardig de UWV arts de vorige keer was (zie blog #18). 

Ik zie totaal niet in hoe ik dan verder moet. “Komt wel goed,” zeggen mensen om me heen om me gerust te stellen, maar ik ben bang. Bang voor de toekomst.

Volgende keer

Volgende keer vertel ik hoe willekeurig mijn klachten zijn en niks lijkt te helpen om beter te worden.

Reageren? Dat kan via Instagram.