#40: CSR coaching als UWV Werkfit traject

Met mijn reïntegratiebegeleider van het UWV heb ik afgesproken om een “Werkfit” traject te gaan doen (zie blog #34). Daarbij gaat een extern coachingbureau mij helpen om weer fit te worden om daarna weer te kunnen gaan werken.

Ik heb van hem de gegevens van vier bureau’s doorgestuurd gekregen waarmee ik “klikgesprekken” kan gaan houden. Dat zijn intake-gesprekken om te kijken of het klikt. Hij zegt dat ik gewoon eerlijk moet zijn en als het bij alle vier niet klikt, dan heeft hij er nog veel meer voor me.

Klaarstomen

Deze bureau’s zijn allemaal in staat om je weer gereed te maken om te werken als je in een uitzichtloze situatie zit of bijvoorbeeld langdurig ziek bent. Ik twijfel, want ik ben nog lang niet beter en ook nog niet in staat om over werken na te denken. Ik krijg er angsten van.

Maar, zoals ik al eerder besloten heb, ga ik wél alvast die klikgesprekken doen om te kijken wat de verschillende coaches voor mij kunnen doen en of ik er een goed gevoel bij krijg. Je weet immers maar nooit, en het is een mooie kans om iets te leren. Het UWV betaalt het en die bureau’s zijn niet goedkoop.

Na twee gesprekken merk ik dat ik er wel behoorlijk positief tegenover sta. Het zijn professionals die al vele burnouters hebben geholpen om weer een passie te vinden, van baan te veranderen, een nieuwe weg in te slaan, of weer terug te gaan naar het beroep wat ze al hadden. Het ene bedrijf doet het door in de natuur te wandelen en gesprekken te voeren, het andere door oefeningen te doen om te kunnen achterhalen wat je werkelijke krachten en zwakheden zijn en wat er precies bij je zal passen.

Klinkt allemaal prima, maar ik heb één grote twijfel: ik ben nog niet genezen. Ik heb nog 24 uur per dag spanningen en duizelingen in mijn hoofd. Gek word ik er van, en wanhopig. Ik wil mezelf niet te veel belasten en ik ben bang om te snel te gaan. Ik ben doodsbang voor een nieuwe terugval. Ik wil beter worden en dat niet verpesten door mezelf weer te veel te belasten met afspraken, trainingen, huiswerk, oefeningen en gesprekken.

Het is eind juli, en zowel mijn contactpersoon bij het UWV als de meeste Werkfit-bureau’s gaan op vakantie. Ik kan dus nog een maandje afwachten alvorens ik een keuze maak.

Chronic Stress Reversal

Ik ben al sinds het begin van mijn burnout gecharmeerd van CSR (Chronic Stress Reversal. Het is een methode die enkele tientallen jaren geleden door psychologen is ontwikkeld en waarmee burnout en chronische stress worden behandeld. Als één van de weinigen gaan ze bij CSR uit van een lichamelijke verstoring die als neveneffect ook psychische problemen veroorzaakt, in plaats van andersom.

Zoals ik al schreef (o.a. in blog #19): bij een burnout is het hormonale systeem van het lichaam in de war, en ook het rust- en herstelsysteem werkt niet meer zoals het hoort. Van uitrusten krijg je geen energie meer, en de stressfysiologie van het lichaam is langdurig van slag.

Dit krijg je niet zomaar goed door “anders te denken”, door “je grenzen te gaan leren kennen”, of door het “er uit te sporten”, zoals veel mensen helaas wel denken. Dat zijn de drie grootste misvattingen over burnout.

Oh, en over misvattingen gesproken: depressief zijn, of een depressie hebben, IS IETS HEEL ANDERS dan een burnout hebben! Dus mensen, “oh je bent wat depressief en je hebt een schop onder je kont nodig” is géén antwoord voor iemand die een burnout heeft. (Hoewel het wel kan voorkomen dat iemand náást een burnout ook een depressie heeft.)

Bij een depressie WIL de patiënt niks meer, bij een burnout KÁN de patiënt niks meer, terwijl hij just graag wil.

Ik neem contact op met het CSR-centrum want ik wil wel eens weten wat ze precies doen en wat het gaat kosten. Desnoods betaal ik het zelf wel. Ik denk namelijk dat het me kan helpen om te herstellen. Ik ben een voorstander van wetenschappelijke methodes en houd niet van al die bedrijfjes die beloven dat ze binnen een paar sessies je burnout kunnen oplossen met wat mentale trucjes. Bij het CSR-centrum zeggen ze het gewoon eerlijk: dat het moelijk en zwaar is en dat het veel tijd kost om het op te lossen.

Ik krijg hoop

Ik word teruggebeld door een mevrouw die CSR-coach in Haarlem is, vlak bij mij in de buurt. Yes! Eindelijk iemand die me begrijpt. Ze legt uit wat ze doen: je wordt gecoacht om je lichaam weer in balans te krijgen door met precies de juiste hoeveelheid te bewegen en activiteiten te doen, maar wel elke dag genoeg energie over te houden en juist níet per sé op zoek te gaan naar je grenzen. Ik ben meteen enthousiast.

Ze snapt me, bij elke zin die ze zegt hoor ik dat ze al heel veel burnouters heeft geholpen, dat ze weet hoe het voelt, hoe het werkt, wat je juist wel of niet moet doen, en hoe zwaar het is.

Ze vraag aan mij of ik toevallig wel eens van een Werkfit traject heb gehoord van het UWV. Ik leg uit dat ik daarmee bezig ben, maar dat CSR daar helaas niet onder valt. Dan vertelt ze dat zij ook is aangesloten bij een bureau dat wél Werkfit-trajecten voor het UWV doet, en dat ik dus CSR kan gaan doen als ik me gewoon aanmeld via dat bureau.

Ik ben blij verrast! Mijn laatste angst voor Werkfit is hiermee weggenomen en ik krijg hoop. Ik wil namelijk herstellen. Beter worden. Ik wil af van die klote-burnout. En daarna pas gaan nadenken over wat ik wil gaan doen qua werk, en hoe ik dat ga aanpakken. We maken een afspraak en ik hang op. Ik moet huilen. Zou dit nu mijn gouden kans zijn om te herstellen en van dat rotgevoel af te komen?

Meteen de volgende dag ontmoet ik haar voor een klikgesprek. En het klikt. Het klikt enorm. Ze snapt precies waar ik in zit. Ze vertelt me dat ik voorlopig niet aan werken moet denken. En dat we eerst langzaam, stapje voor stapje de burnout gaan oplossen met coaching op maat. Ik krijg er zes maanden voor van het UWV, maar ze vertelt ook dat ze gewoon wil doorgaan als dat niet genoeg blijkt te zijn. Ze weet ook precies hoe het UWV werkt en wat er mogelijk is. Oh wat fijn. Ik krijg echt weer hoop.

Verder gaan met herstellen

Ik bespreek het hele verhaal over Werkfit en CSR met mijn psycholoog en hij staat er achter en vindt ook dat ik het moet gaan doen. Ik informeer het UWV dat mijn keuze is gevallen op die mevrouw van het betreffende bureau. Ze gaat zelf eerst op vakantie, dus ergens eind augustus kunnen alle papieren geregeld worden met het UWV, en dan in september kan ik van start met CSR.

Hier ben ik blij mee. Heel erg blij. Dit gaat het laatste gedeelte van mijn burnout oplossen. Dit gaat me helpen. Althans, dat hoop ik. Ik heb goede hoop en ben super enthousiast. Een piepklein beetje angst, want als dit mij niet helpt, dan ben ik wel redelijk aan het eind van mijn Latijn.

Nu nog even anderhalve maand volhouden, rustig aan doen, en dan hopelijk, hopelijk, hopelijk, eindelijk, please, please, please verder met herstellen. Ik heb er zo’n zin in, en zo’n behoefte aan. Ik kan haast niet wachten.

Volgende keer

Volgende keer vertel ik over de angst en stress die ik krijg als ik eventjes op LinkedIn zit te kijken.

Reageren? Dat kan via Instagram.