#04: Verhuizing naar een nieuw kantoor

Ons kantoor is krap. Sinds het begin al heb ik weinig ruimte en zit met mijn gezicht naar een muur en met mijn rug naar de ruimte. Maar ja het is wel gezellig. Het heeft weinig te maken met arbo-voorschriften maar fuck it, want we gaan verhuizen!

Er wordt verteld dat het nieuwe kantoor echt fan-tas-tisch is. Mega veel ruimte en een mega goede kantine met allerlei lunchvoorzieningen en snacks. Ik heb er zin in.

Vaarwel lief kantoortje

Ik ga het huidige kantoor wel missen. Het zit in een verzamelgebouw met een aantal andere startups en er zijn veel leuke mensen, activiteiten en gezelligheid, mede dankzij de centrale koffiemachines.

Het nieuwe kantoor ligt buiten Utrecht op een saai industrieterrein. Maar dat betekent dus wel: gratis parkeren! Jippie! Het kantoor is onderdeel van een gebouw dat van een groter bedrijf is. Zij stellen de ruimte beschikbaar om ons bedrijf verder te helpen groeien. Dat is fijn, weg uit die krappe ruimte.

De verhuizing verloopt wat amateuristisch. Er is eigenlijk niet goed geregeld hoe we van A naar B gaan. Ik ben de enige met een grote auto dus die flikker ik maar vol met spullen en ik rij heen en weer. Wel wat vreemd eigenlijk dat ik nu opeens de rol van verhuizer heb gekregen. Ik ben moe en heb eigenlijk geen zin om troep te sjouwen. Maar ach, ik klaag er maar niet over.

Het nieuwe kantoor is… niet zo mega fantastisch als ons was verteld. Het is een in onbruik geraakte vergaderzaal met een videoprojector waarvan het snoer defect is. De helft van de stopcontacten werkt niet, en bijna alle netwerkaansluitingen ook niet. Internet is er niet, dat moet nog geregeld worden.

We zitten in een hoek van het gebouw waar verder niemand komt. De kantine is wel zoals beloofd, dus dat is fijn. De andere mensen in het gebouw zijn saai en er zijn nooit borrels of zo. We gaan qua buren van gezellige dynamische startup-types naar gewone mensen die achter hun bureau zitten en daarna naar huis gaan.

De bureau’s zijn groter, gelukkig, alleen er zijn geen goede stoelen.

Stoelen

Er wordt besloten om bureaustoelen aan te schaffen bij de Jysk. De Jysk! Dat is de Aldi onder de IKEA’s. Over arbo-voorschriften gesproken. Je moet voor de lol echt eens een kantoorstoel van de Jysk proberen. Sommige exemplaren vallen al uit elkaar bij het in elkaar zetten, wat we zelf moeten doen.

De stoelen moeten overigens door mij bij de Jysk worden opgehaald omdat ik de enige ben met een grote auto. Hmpf, nou ja, aan de slag maar weer. De kantine heeft dagelijks frikandellen dus ik ben blij.

Lenzen

Ik merk in de eerste weken in het nieuwe kantoor opnieuw dat ik vermoeid ben en dat mijn computerscherm steeds wazig is. Ik moet weer flink met mijn ogen knipperen om het goed te krijgen.

Dus ik maak een afspraak bij de opticien. Deze geeft mij lenzen. Ahhhh nu is alles weer lekker scherp! Zie je wel, doordat ik wazig zag was ik natuurlijk ook zo moe! Nou, dat is geregeld. Nu alleen nog wennen aan de stoelen en we kunnen weer door.

Ik twijfel of ik niet een enorme zeikerd ben. Het maakt toch eigenlijk niet uit in wat voor kantoor je zit? En ik kan ook zelf een betere stoel meenemen als ik een houten reet krijg van de Jysk-stoelen.

Met flauwe grappen probeer ik mijn onvrede wat te uiten en het leuk te maken. Maar stiekem verlang ik al gauw weer terug naar het oude kantoor.

Volgende keer

Volgende keer vertel ik over bepaalde bijwerkingen die ik had van medicijnen, waardoor ik niet kon zien dat mijn lichaam me de meest verschrikkelijke signalen gaf van overspanning.

Reageren? Dat kan via Instagram.

Voetnoot:

De verhuizing is een mooie afleiding van de onvrede die ik al een tijd lang inslik en voor mezelf houd. Maar een gevoel van “alles komt nu goed” heb ik niet.

Ik begin nu door te krijgen dat ik niet zo happy ben, maar dankzij mijn nieuwe lenzen heb ik het idee dat alles nu beter zal worden.

Dat is natuurlijk niet zo, maar ik krijg maar niet in de gaten dat het eigenlijk helemaal niet goed met me gaat.