#50: Mijn ervaringen met CSR coaching (deel 1)

Het is september 2018, twintig maanden na het begin van mijn burnout, en een jaar sinds mijn mega-terugval van de zomer van 2017. Vanuit het WerkFit programma van het UWV begin ik met Chronic Stress Reversal (CSR, zie ook blog #40). 

Ik heb er zin in en ben hoopvol dat het me zal helpen. Ik krijg een brief van het UWV dat mijn traject van start kan gaan, en mijn coach, een supervriendelijke mevrouw, neemt contact met me op voor de eerste afspraak.

De intake

Ik kan eigenlijk nergens op het internet mensen vinden die schrijven over hun ervaringen met CSR, dus ik besluit om er zelf een aantal blogs aan te wijden. De methode bestaat al sinds de jaren ’90 en is wetenschappelijk onderbouwd, en van wat ik er over kan vinden werkt het goed.

Maar echte details over wat er nou precies gedaan wordt kan ik eigenlijk nergens vinden, zelfs niet op de website van het CSR-centrum. Daardoor vertrouw ik het niet helemaal. Houden ze hun methodes angstvallig geheim?

Ik krijg alvast een vragenlijst toegestuurd die ik online kan invullen. Het CSR-centrum heeft een online systeem waarin je met je coach communiceert, informatie en opdrachten ontvangt, en documenten kan up- en downloaden. Het ziet er wat “2009” uit qua uiterlijk, maar werkt goed. Ze hebben geen app, dat is wel jammer.

De vragenlijst is onderdeel van de intake en ziet er uit als elke gemiddelde vragenlijst over burnout en stressklachten. Dan volgt het eerste gesprek met de coach. Ze is erg ontspannen en aardig, en geeft me meteen weer het gevoel dat ze me begrijpt, er alles van af weet, en me kan helpen. Wat fijn zeg, iemand die al vele gevallen zoals mij kent, en geholpen heeft.

Ze stelt allemaal vragen over mijn dagindeling, leefwijze, wat ik eet, of ik rook en drink. Het is voor een groot deel gericht op het lichaam en lichamelijke klachten. En zo hoort het. Zoals ik al een aantal malen eerder heb geschreven, een burnout is geen mentale aandoening, maar een lichamelijke. De burnout veroorzaakt wel allerlei emotionele klachten, maar veel mensen denken dat het juist andersom is, dat je emotionele problemen hebt die lichamelijke klachten veroorzaken.

De hormoonhuishouding in het lichaam is verstoord geraakt, en het herstelvermogen is ook van slag. En om dat weer in het gareel te krijgen is de CSR methode bedacht. De chronische stress-stand waarin het lichaam zich bevind, moet gekalmeerd worden.

Psycho-fysiologische meting

Onderdeel van de intake is een Psycho-fysiologische meting (PF-meting). Daarbij meet men verschillende lichamelijke reacties op mentale inspanning, zoals hartslag, ademhaling, spierspanning, huidtemperatuur en huidgeleiding. Die reacties vertellen iets over het reageren van je lichaam op mentale belasting en mogelijke ontregeling van lichaamsfuncties als gevolg van langdurige stress.

Ik krijg sensoren op mijn schouders, rond mijn buik en op een aantal vingertoppen. Dan moet ik afwisselend twee minuten rusten, en een paar minuten een opdracht doen. De eerste opdracht is vijf minuten iets lezen. Dan moet ik het alfabet achterstevoren opnoemen. De derde opdracht is het getal 1000 nemen en daar telkens 7 vanaf trekken. Best lastig en ik maak ook wat fouten. Zo raak je in de stress en dan kan men meten hoe je lichaam reageert.

Dan moet ik in mijn gedachten vijf minuten lang allemaal dieren bedenken die met een R beginnen, en dit lijstje in mijn hoofd onthouden en pas daarna opnoemen. Oh wat moeilijk, ik heb echt zó’n moeite met dingen bedenken en onthouden. Ik kom op rendier, reiger, rat, roerdomp, reuzenschildpad en rulle mus.

De laatste oefening is mee-ademen met een blokje op het scherm dat op- en neer gaat. Dat kan ik gelukkig makkelijk. Mijn hartslag gaat keurig mee met mijn ademhaling, dus dat is fijn om te horen.

Tijdens de eerste twee opdrachten denk ik:“shit ik moet nadenken, dat is lastig met dat gonzende hoofd van me”. De apparatuur laat zien dat mijn lichaam nauwelijks reageert met stresssignalen. Dit is een teken van uitputting. Bij de dierenopdracht reageert mijn stresssysteem beter. De stress neemt toe, en als ik klaar ben neemt de stress ook weer af. Dat is goed nieuws. In rust en tijdens het lezen is mijn ademhaling niet erg regelmatig, en de spierspanning in mijn schouders is te hoog, veel te hoog. 

Op naar de toekomst

De meting laat eigenlijk zien wat ik zelf al vermoedde: ik ben nog steeds nerveus, heb flink gespannen schouders, en ben behoorlijk uitgeput. Het is gelukkig niet zo heel erg extreem dus ik ben inderdaad al een beetje herstellende. Er volgt hierna weer een gesprek met de coach, en die gaat samen met mij en met de resultaten van de PF-meting een plan maken. Een plan om de burnout te herstellen en mijn lichaam weer normaal te krijgen.

Ik heb weer hoop. Hoop dat iemand me kan helpen. Hoop dat ik kan herstellen. Hoop dat ik de burnout eindelijk eens achter me kan laten. Hoop dat ik gezond kan worden en de rest van mijn leven kalm en relaxed kan zijn. En dat ik me misschien, heel misschien weer een beetje goed kan voelen als ik gewoon eens op een terrasje wil zitten.

Op naar de toekomst, een toekomst zonder burnout! Ik dacht dat ik na 50 blogs wel klaar zou zijn, maar goed, ik accepteer dat ik nog een tijdje te gaan heb.

Deel 2 van “Mijn ervaringen met CSR-coaching” vind je hier.

Volgende keer

Volgende keer vertel ik over angsten die ik krijg omdat ik een gezwel in mijn been ontdek.

Reageren? Dat kan via Instagram.