#198: Langzaam omlaag – venlafaxine afbouwen (deel 3/28)

Let op: mijn afbouwtraject voor Venlafaxine is geen medisch advies. Raadpleeg altijd een arts als je iets aan je gebruik van antidepressiva wil veranderen. (Om dit blog het beste te begrijpen begin je bij deel 1).

Ik zit nu op min dertig korrels. Dat wil zeggen: elke dag haal ik 30 korrels uit mijn Venlafaxine capsule voor het innemen. Dit is onderdeel van mijn plan om eens en voor altijd van dit antidepressivum af te komen.

Omdat mijn burnout nu al bijna vijf jaar aanhoudt en ik alles al heb geprobeerd om te genezen, is het enige dat ik nog kan verzinnen het stoppen met antidepressiva. Bij antidepressiva kan je bijwerkingen krijgen die lijken op burnoutverschijnselen maar ze kunnen ook burnoutverschijnselen wegnemen. Dus het komt er op neer dat als je een burnout combineert met antidepressiva dan weet je maar nooit waar je lichamelijke en geestelijke klachten vandaan komen, of waarom ze weggaan.

Langzaam verlagen

Verschillende eerdere pogingen van mij om af te bouwen zijn mislukt. Na enkele dagen kreeg ik zoveel rottige lichamelijke en geestelijke klachten dat ik er niet meer tegen kon. Als ik dan weer terug ging naar mijn normale dosis waren binnen zes tot acht uur alle problemen verdwenen, als sneeuw voor de zon.

Als je langdurig antidepressiva gebruikt en bovendien al vaker hebt geprobeerd om te stoppen, dan is het risico het grootst dat een nieuwe stoppoging niet zal slagen. Ik val in deze categorie hopeloze gevallen, maar toch doe ik een poging, want ik ben uitbehandeld qua burnout en moet toch wat verzinnen.

Min 30 korrels betekent in mijn geval (110 – 30) / 110 x 100% = 72% van de dosis want er zitten ±110 korrels in de capsules van mijn merk (Aurobindo). Ik zit nu drie weken op deze dosis. In de eerste weken haalde ik elke week vijf extra korrels eruit, maar ik blijf nu even stabiel op -30 omdat ik ontzettend veel rottige klachten heb (zie deel 2).

Wat belangrijk is om te weten bij het afbouwen van antidepressiva is dat je wel enigszins kan ontdekken of de klachten die je krijgt door het afbouwen komen of niet. Wanneer je afbouwt bestaat natuurlijk de kans dat de oorspronkelijke problemen die je had (die de reden waren om antidepressiva te gaan nemen) terugkeren. Was je depressief dan kan de depressie terugkeren als je stopt. Had je angststoornissen dan kunnen die terugkomen als je stopt.

Maar het kan óók zomaar zijn dat je deze angsten of depressie krijgt als bijverschijnsel van het afbouwen. Dit zal dan na enkele dagen tot weken weer weggaan. Maar ja, is er nou sprake van het terugkeren van de oorspronkelijke klachten of zijn het gewoon onttrekkingsverschijnselen die na een tijdje weg zullen gaan?

Je kan dit testen als je aan het afbouwen bent door het volgende te doen: keer weer terug naar de vorige dosis van het middel. Als binnen één dag de verschijnselen weer weg zijn en je je weer voelt zoals voorheen, dan kan je er vrijwel zeker van zijn dat de klachten werden veroorzaakt door het afbouwen. Gaan de klachten NIET weg, dan is er mogelijk sprake van terugkeer van je originele probleem.

Huisarts

Wat ook belangrijk is om te weten: ga niet in je eentje afbouwen (zoals ik nu aan het doen ben), maar doe alles in overleg met je huisarts of psychiater. Wijs je behandelaar op het “Multidisciplinair document ‘Afbouwen SSRI’s & SNRI’s’” van (o.a.) de NHG. Dit is pas in 2018 uitgebracht dus mogelijk kent je arts dit verhaal helemaal niet. In deze richtlijn staat precies hoe men het afbouwen met jou kan oppakken.

Vertel ook aan andere mensen in je omgeving dat je aan het afbouwen bent, en dat je misschien veel moet huilen, woedeaanvallen krijgt, uitgeput kan zijn en allerlei andere rare klachten kan krijgen. Samen sta je sterk en begrip en ondersteuning is heel belangrijk.

Ikzelf doe het in mijn eentje, wat niet aan te raden is. Maar ja, mijn huisarts vindt dat het niet erg is om de rest van mijn leven antidepressiva voor te schrijven en komt met de slappe dooddoener “je mist gewoon een stofje in je hersenen”, waarvoor geen wetenschappelijke onderbouwing is. Dus met hem kan ik het wel vergeten. Een andere huisarts een paar jaar geleden zei:“je kan nu niet meer zonder, maar dat is toch niet zo erg?” en toen dacht ik:“toch maar eens een andere huisarts zoeken”.

Een psychiater waar ik in het begin van mijn burnout kwam wilde mij wel helpen met de bijverschijnselen van Venlafaxine door Mirtazapine toe te voegen. Ja inderdaad, NOG EEN EXTRA antidepressivum erbij nemen dus. Dat leek mij geen goed idee, zo’n cocktail. Een andere psychiater zei dat ik de dosis Venlafaxine beter maar kon verhogen omdat ik zo veel burnoutklachten had. Is er dan helemaal niemand die ooit bedenkt dat je medicijnen ook zou willen stoppen of verminderen? Bijvoorbeeld omdat je helemaal nooit depressief bent geweest en ze ooit om een verkeerde reden hebt gekregen?

Pfoeh! Nou gelukkig ben ik inmiddels een doorgewinterde patiënt: ik ben al vijf jaar lang gewend om verschrikkelijke lichamelijke en geestelijke klachten te hebben en ik ben totaal niet bang meer voor allerlei fratsen waarbij ik me slecht ga voelen. Ik ben zelf sterk genoeg om het alleen te doen, maar ik raad dat dus niet aan anderen aan.

Verder omlaag

Na drie weken op min 30 korrels te hebben gezeten zakken mijn klachten weer. Mijn betonnen hoofd gaat weer wat meer normaal doen en de rare flitsen en schokjes verdwijnen. Ook spierschokjes in armen en benen gaan weg en opnieuw gaan de heftige dromen in de ochtenden weer terug naar normaal.

Dus, ik ben er weer klaar voor om verder omlaag te gaan. Op de eerstvolgende maandag gooi ik weer 5 korrels eruit en ga ik naar min 35 korrels. Ik kom daarmee op (110 – 35) / 110 x 100% = 68% van de dosis. Dat komt neer op 25,5 mg Venlafaxine in plaats van 37,5 mg. Het is al een flinke verlaging: bijna éénderde minder.

Ik ga nu weer afwachten wat deze nieuwe verlaging mij brengt.

Volgende keer

Volgende keer laat ik zien waarom je bij een steeds lagere dosis steeds meer klachten krijgt.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.