#241: Autoproblemen en de buurman wordt onwel

Ik probeer een aantal dagen zo rustig mogelijk aan te doen. Ik probeer ook om me aan het dagschema voor burnout te houden dat ik met mezelf heb afgesproken (zie blog #238). Maar er komen verstoringen die alles in de soep gooien.

Op een dag open ik de deur van mijn auto en er staat een plasje water in. Ik had afgelopen winter al eens gezien dat de mat nogal nat was, maar ik dacht dat dat van mijn wandelschoenen afkomstig was. Ik wandel nogal eens in modderige en drassige gebieden, dus vandaar.

Maar ditmaal was ik niet eens met de auto weggeweest; het had alleen maar flink geregend. De auto is dus lek. Dus ik breng hem naar de dealer maar die kan niks vinden. Om het probleem verder te kunnen onderzoeken moeten ze alle stoelen en de bekleding eruit halen. Dit gaat mij honderden euro’s kosten en dat geld heb ik niet.

Blut

Ik zit al financieel aan de krappe kant omdat ik zonnepanelen heb geplaatst en hoewel ik daar geld voor had geleend kwamen er toch nog wat extra dingetjes bij. Ik ben dus blut. Ik besluit dus om dan maar zelf de halve auto uit elkaar te halen zodat ik kan onderzoeken waar het water vandaan komt.

Op de eerste dag haal ik de stoelen en het tapijt uit de auto en kan ik een halve emmer water eruit scheppen. Op de tweede dag is hij wat droger en kan ik met de tuinslang op het dak steeds verschillende plekken uitproberen. En dan maar hopen dat er ergens aan de binnenkant water uit komt.

Tijdens het testen met de tuinslang merk ik dat ik eigenlijk geen energie heb. Ik moet telkens de slang een minuut of 10 laten liggen en dan ga ik op de bank zitten. En dan weer terug naar de auto om te kijken of er al wat lekt.

Hierdoor kom ik niet tot rust en ga ik steeds over mijn grenzen heen. Ik krijg angstflitsen en duizelingen in mijn hoofd. En mijn auto ligt nu uit elkaar dus ik kan ook nergens heen. En hij moet ook weer terug in elkaar, en dan moet ik nog ruzie gaan maken met de dealer omdat ik deze lekkage op de garantie wil claimen die net twee maanden voorbij is.

Dit is VEEL TE VEEL voor me. Maar ja het moet toch. Ik heb géén geld om de lekkage te laten opsporen door de dealer.

Buurman

Na enkele onrustige dagen krijg ik op een avond een telefoontje van de dochter van een buurman. Hij had nogal verward geklonken aan de telefoon en ze vraagt of ik even wil gaan kijken of het nog wel goed met hem gaat, aangezien zij zelf aan de andere kant van het land is. Ik lig al in bed maar ga toch maar even kijken.

De buurman heeft onlangs een hersenoperatie gehad. Er is een tumor verwijderd. Hierdoor ben ik de afgelopen weken sowieso al erg onrustig en bang geweest. Bang dat ik zelf ook iets aan mijn hersenen heb. Omdat ik zo vaak een rotgevoel in mijn hoofd heb en duizelig ben. Af en toe krijg ik een enorme doodsangst als ik denk aan het doodgaan. Dat ik ooit eens mijn eigen adem uitblaas. Het is zo eng. Ik ben nooit bang geweest voor de dood maar nu opeens wel.

Het is donker en de buurman heeft alle lichten uit in huis. Met mijn telefoonlampje kijk ik door het raam en ik zie hem stil zitten op de bank. Hij reageert niet als ik aanbel of op het raam klop. Ik ben bang dat hij dood is. Het is zo eng. Ik ben zo bang. Ik ga naar andere buren en die komen samen ook kijken. Weer een andere buurman heeft de sleutel. Ze gaan naar binnen maar ik blijf buiten.

Ik ben bang, doodmoe en nerveus. De buurman blijkt wat gedronken te hebben en het gaat op zich wel goed met hem. Maar opeens staat hij op en valt hij voorover met zijn hoofd tegen de deurpost. Een ambulance wordt gebeld. De buurman wordt afgevoerd maar gelukkig lacht hij alweer als hij in de ambulance wordt geladen.

Prikkels

De volgende dag komen er twee buurvrouwen praten over wat er gebeurd is. Ik voel me gewaardeerd en ze zijn blij dat ik geholpen heb. Maar mijn hoofd doet niks meer. Ik wil graag huilen maar er komt niks. Ik krijg oorsuizingen en het gevoel dat ik flauw ga vallen. Dit zijn angsten. Het is te veel voor me. Ik kan er niet tegen dat er twee mensen met mij aan het praten zijn. Ik raak overprikkeld.

Het is natuurlijk allemaal te veel voor me. Ik was al te zwaar belast door het gedoe met de auto, en vooral de angst om de reparatie niet te kunnen betalen. Alles met de buurman erbij is gewoon te veel. VEEL TE VEEL. Mijn hoofd voelt zo ontzettend rot.

De rest van de dag ben ik aan het huilen. Ik doe oefeningen met de VGZ Mindfulness app. Ik wordt er soms een pietsje rustiger van, maar ik blijf licht gespannen en mijn hoofd voelt zo rottig.

Rationeel weet ik dat ik nu overspannen ben, te veel aan mijn hoofd heb en dat dit heus nog wel weg zal zakken. Maar emotioneel ben ik kapot, onzeker, bang om nooit meer beter te worden en bang om dood te gaan.

Ik ontdek uiteindelijk wel waar de auto lekt. Hij gaat terug naar de dealer die het nu kan oplossen. Maar het was een hele hoop werk voor mij, met veel te weinig pauzes.

Het “rustig aan” dagschema krijgt zo geen kans. Rust nemen, ademhalen en thee drinken lijkt niet te werken. Mijn lichaam is geactiveerd en gaat niet meer terug naar normaal. Ik huil weer, en ik hoop dat dit snel voorbij gaat.

Volgende keer

Volgende keer: “aan” gaan en niet meer “uit” kunnen.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.