#265: Ik herstel weer van de terugval

Het is oudjaarsdag 2022 en ik word wakker om 05:00. Ik heb niet zo goed geslapen maar dat is mijn eigen schuld. Gisteren heb ik in de ochtend even wat op de computer gedaan maar daarna ben ik niet liggend gaan rusten. Ik was “geactiveerd” en dan voelt het wel aardig, dus ben ik meteen maar buiten in de natuur gaan wandelen.

Drie kwartier later was ik terug en was het bijna 12:00. De buurjongen was jarig en ik zou even langsgaan. Ik was nog steeds geactiveerd, ik stond nog steeds “aan”, en dan voelt het nog steeds wel aardig, dus ik dacht dat ik wel even vóór de lunch langs kon gaan.

Te veel doen

Twee uur later kwam ik terug. Het was nu middag en ik had alleen een gebakje gegeten maar verder niet geluncht. Dus ik at wat chips, ik weet ook niet waarom. Ik realiseerde me dat ik nog steeds niet liggend had gerust. Maar het voelde nog steeds wel aardig dus ik ging maar boodschappen doen.

Ik deed boodschappen, een paar dorpen verderop, en dan maakte ik meteen een autoritje langs de dijken, iets dat ik wel vaker doe om gewoon even uit huis te zijn.

Daarna thee drinken, koken en ik zette na het eten de TV aan, terwijl ik al wekenlang geen TV kijk omdat ik aan het uitrusten en ontprikkelen ben, en probeer te herstellen van een flinke terugval. Bij alles wat ik de hele dag deed, dacht ik: “Hmmm is dit niet wat veel? Oh, ja ik moet nog liggen en uitrusten. Nou ja, dat komt zo wel…”

Om 20:00 ging ik naar bed maar viel niet in slaap. Ik was té veel geactiveerd. Ik ging dan maar filmpjes kijken op YouTube. Pas twee uur later werden mijn ogen zwaar en viel ik in slaap. En nu ben ik, veel te vroeg, weer wakker.

Ik ben te vroeg wakker en mijn hoofd voel super rot. Dat komt door gisteren. Ik heb te veel gedaan, te weinig pauzes genomen, mezelf overprikkeld, en zie hier de reactie van mijn lichaam.

Als ik naar mijn eigen gedrag kijk dan vraag ik me af: hoe kan het nou toch dat ik zo’n hele dag toch weer actief ben, terwijl ik juist probeer te herstellen en ik met mezelf heb afgesproken dat ik na elke activiteit liggend zou gaan rusten? Waarom kan ik, eenmaal geactiveerd, nou toch steeds niet meer stoppen?

Ik heb wel degelijk op meerdere momenten per dag in de gaten dat ik eigenlijk te veel aan het doen ben, en even moet bedaren. Weer “uit” gaan door liggend te gaan rusten. Het hoeft maar 15 tot 20 minuten en dan is het al effectief. Maar toch doe ik het niet. Waarom niet?

Waarom kan ik niet stoppen?

Er is eigenlijk geen duidelijke reden voor. Wat ik rationeel kan bedenken is dat ik de laatste vier weken zo veel rust heb genomen dat ik al weer een eind ben hersteld van de terugval. Ik heb al vier nachten geslapen zonder Lorazepam te nemen, en eergisternacht heb ik zowaar acht uur geslapen aan één stuk!

Ik krijg dus wat energie, slaap beter en voel me wat beter. Ik ben blij dat ik geen pammetjes meer hoef te gebruiken en ik ben aan het overwegen om mijn afspraak bij een psychiater (die over 10 dagen plaats zal vinden) af te zeggen. Ik ga gewoon de goede kant op en dat is mooi. Maar mijn hoofd is nog steeds zwaar en duizelig en protesteert als ik activiteiten doe. Dus zó heel erg goed voel ik me nou ook weer niet.

Ik huil minder en ben niet meer zo kapot en moe. Maar ik huil dus nog wel en ben wel een béétje kapot en moe. Ik huppel dus niet vrolijk en blakend van energie door eindeloze groene velden van Friesland. Ja het gaat beter, maar nog lang niet goed genoeg om zoveel op een dag te doen als dat ik gisteren deed.

Misschien komt het gewoon doordat de klachten een pietsje minder zijn en ik heel goed gewend ben om van alles te doen terwijl ik klachten heb. Het niveau van de klachten is genoeg gedaald om mezelf weer bezig te houden en door te gaan.

Misschien komt het doordat ik eigenlijk totaal geen zin heb om maar steeds plat te moeten liggen en na elke activiteit weer een verplichte pauze te moeten nemen. Hoe beter je je voelt, hoe minder zin je hebt om liggend uit te rusten. Maar als ik niet lig met mijn ogen dicht, dan rust ik niet uit en kalmeer ik niet. Mijn hoofd gaat dan niet meer “uit” en ik blijf dan maar nerveuzig doorgaan met van alles en nog wat.

Blij

Ik ben erg blij dat ik mezelf een beetje “uit” kan zetten door liggend te rusten. Ik ben ook erg blij dat mijn terugval een eindje hersteld is en dat ik de goede kant op ga. Maar hiermee kom ik dus in de gevarenzone. Bij herstel kom ik automatisch weer terecht in een positie waarbij ik wel van alles kan, maar nog steeds geen reserves heb opgebouwd.

Ik kán en wil dan ook van alles doen, en heb geen enkele trigger meer om te stoppen en uit te rusten. Hier gaat het dus mis. Ik moet vaker pauzes nemen, ook al voel ik me goed. Dat is ook het hele punt bij de OR-Methode van Fleming, waarbij je op vaste tijden liggend moet gaan rusten. Het móet gebeuren, ook al heb je totaal geen klachten en ben je niet moe.

Kom op Martin, je herstelt van je terugval en dat is super goed! Maar houd het vol, houd de rustmomenten alsjeblieft vol.

Vanavond is het oudejaarsavond. Ik ga gewoon om 20:00 naar bed maar wel rond middernacht even er uit om de buren een goed nieuw jaar te wensen. Dat is een flinke activiteit die mijn nachtrust zal verstoren, dus overdag ga ik me extra goed aan de rustmomenten houden en morgen ook.

Als ik die er in kan houden, kan ik heus wel eens iets geks doen, er van afwijken, of een keer een pauze vergeten. Maar ik moet het écht, écht minstens drie maanden volhouden, ook al ga ik me steeds beter voelen.

2023 komt er aan, ik kan dit!

Volgende keer

Volgende keer begint het nieuwe jaar positief.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.