#118: Vakantieplannen (deel 1)

Vanwege mijn succesvolle uitstapje naar Texel (zie blog #112) heb ik een aantal dagen lang een soort vakantiegevoel. Ik heb ook een gevoel van: “zie je wel, ik kan best een vakantietje aan!”. Ik begin te razen van verlangen om nog een tripje te maken.

Ik wil eigenlijk al heel lang gaan skiën. Ergens. Waar sneeuw ligt. Echte sneeuw. Dat heb ik al drie jaar niet gedaan, een skivakantie. En ik heb nog steeds wat geld over van de erfenis van mijn vader, dus fuck it, ik ga skiën! Kan ik er tegen? Kan ik dat aan? Ik weet het niet.

Voorpret

Eerst ga ik maar even met een sneeuw-app zoeken naar een gebied dat ik al ken, waar nu sneeuw ligt. Het is begin januari 2020, dus op veel plekken in de Alpen ligt al flink wat. Ik wil naar een gebied waar ik al eerder geweest ben en waar ik de weg weet want dat scheelt moeite en prikkels. Een heel nieuw gebied ontdekken dat lijkt me nog wat veel voor me. En ik moet veel rust kunnen nemen dus het moet een klein, rustig skigebied zijn. Eigenlijk een mini-gebiedje waar bijna niemand komt.

Ik zie de meest prachtige webcam beelden van sneeuw, sneeuw, dikke pakken sneeuw. Niet die lullige flutjes die we in Nederland wel eens hebben voor een dagje, maar echte, knisperende sneeuw. Ik krijg zo veel voorpret.

Ik besluit naar Lauchernalp in Zwitserland te gaan. Dat is heerlijk klein en rustig. Ik ben er al een paar keer geweest maar alleen in de zomer. Ik ken er de weg, de restaurants, de winkels. Ik voel me er veilig en ik ben niet bang voor overprikkeling en drukte. Goed zo Martin, hier durf jij wel heen!

Booking.com geeft me stress

Ik kan met de auto er heen of gaan vliegen. Maar vliegen vind ik niet prettig. Ik heb normaal gesproken al een beetje vliegangst dus dat laat ik maar achterwege. Autorijden dus maar. Het is 9,5 uur rijden, dus ik besluit om het in 2 dagen te doen. Eerst naar Duitsland, dan overnachten, en dan verder. Op de terugweg ook weer in 2 etappes. Dat zal toch wel lukken?

Ik ga op zoek naar kamers om te slapen. B&B’s, hotels, pensions, wat dan ook. Er moet wel parkeerruimte zijn want ik wil maximaal comfort en minimale stress. Er moet ook een restaurant aanwezig zijn want ik heb geen zin om ‘s avonds rond te lopen op zoek naar eten. En het moet rustig zijn, ruuuuussssttiiggggggg. Want ik moet kunnen slapen, chillen hangen in alle kalmte. Geen après-ski en party’s en dronken mensen.

Via booking.com kan ik een hoop vinden, maar wat een stressvolle kutwebsite is dat. Elk scherm staat vol met informatieblokjes en teksten. Overal, in elk hoekje van de website, staan waarschuwingen dat het heel druk is en dat ik toch vooral snel moet boeken, want alles is bijna vol. Overal staan dwingende teksten dat vele mensen mij al voor gingen, en dat er al allerlei accomodaties niet meer beschikbaar zijn tenzij ik vlug beslis.

“Snel beslissen, boek nu! Nog maar 1 kamer beschikbaar!” Ja, jezus wat een gezeik. Dit is de meest stressvolle, opdringerige website die ik ooit heb gebruikt. Ik krijg gewoon vakantiestress van Booking.com. Schreeuwerige teksten, voortdurende druk. Mijn kop kan hier niet tegen! Fuck, shit waarom heb ik nou een burnout? Hoe kan het dat een website zoveel prikkels geeft en me zo compleet gespannen maakt? Flikker toch op, Booking.com!

Annuleren

Rustig maar, Martin, rustig maar. Laat je voorpret niet bederven door zo’n website. De hele reisbranche is één grote puinzooi qua goedkope schreeuwerigheid. Waarom kan een vakantie boeken niet gewoon stijlvol en kalm gebeuren? Het zij zo. Maar ik word bang. Als ik al niet eens tegen een uitzoekklusje op zo’n website kan, hoe kan ik dan ooit daadwerkelijk op vakantie gaan? Shit, daar komen mijn angsten weer.

Ik moet zorgen dat ik alles gratis kan annuleren. Want ik moet op het laatste moment kunnen beslissen om niet te gaan. Dus nu moet ik al mijn zoekopdrachten en favorieten veranderen, want ik wil gratis annulering hebben voor alles. Opnieuw beginnen. Aaargh! Booking.com ik haat je!

Na een halve dag zoeken en vergelijken heb ik drie hotels. Eén voor op de heenweg, één voor tijdens, en één voor de terugweg. Het wordt een duur reisje want Zwitserland is kak-duur en ik wilde geen schrale pensions of gare B&B’s met een te klein éénpersoonsbed of een gedeelde badkamer of zo. Ik moet voldoende rust, relaxatie en chillheid hebben, ik wil geen andere mensen zien, en ik ben nu al bang dat ik totaal overprikkeld naar de klote ga tijdens de vakantie.

Maar goed, ik kan alles gratis annuleren de komende 10 dagen. Dus dat is mooi. Nog 10 dagen om er aan te wennen dat ik ga skiën. Maar daar beginnen de twijfels al.

Twijfels

Shit, nog tien maar dagen om alles te annuleren. Ik ben toch ook eigenlijk gek dat ik naar Zwitserland ga? Dat is veel te ver! Waarom ga ik niet naar Winterberg, lekker dichtbij? Nee, dat is veel te groot en veel te druk, ik ken het niet, en er ligt geen echte sneeuw. Wil je echte sneeuw dan moet je 9,5 uur rijden, zo is het nou eenmaal. En ik wil zo graag naar Lauchernalp, want het is er zo mooi.

Maar ik heb een burnout… straks lig ik trillend van de spanning in mijn hotel. Dan is het weggegooid geld! Nee, ik moet het toch maar niet doen. Of toch wel? Ben ik nu alleen maar bang voor het bang zijn? Het is zo fijn om er even uit te gaan. Ik zit al drie jaar thuis. Ik kan oxazepam meenemen. En tja ik lig nu thuis ook veel op de bank te trillen, dat kan ik toch net zo goed ook in mijn hotel doen daar?

Maar wat als ik na de eerste dag al naar de klote ben? Kan ik dan nog terug? Wat als ik zó angstig word dat ik niet meer kan autorijden? Oh nee, ik kan diazepam nemen. Mooi zo, Oh, nee, met diazepam mag je geen auto meer rijden. Dan zit ik vast in Duitsland. Shit, wat moet ik nou doen?

Ik ga niet

Na een paar dagen van twijfels raak ik meer en meer gespannen. Op een zaterdagavond kan ik niet meer slapen van de angstflitsen in mijn hoofd. Ik ben weer gestresst, mijn kop gonst en bonst. Ik lig wakker. Ik voel me een idioot. Het is toch zonde van het geld? Ik ga nu al naar de klote van de spanning terwijl ik nog niet eens onderweg ben.

Dan, midden in de nacht, ook echt een handig moment, ga ik naar Booking.com en annuleer ik alles. Ik ga niet. Rust. Kalmte. Ik geef toe aan mijn angsten. Ik wil zo graag maar ik ben zo bang.

Ik wil zó graag. Maar ik ben zó bang.

Volgende keer

Volgende keer herpak ik mezelf en maak ik opnieuw vakantieplannen.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.