Bijna Sinterklaas 2019. De laatste tijd merk ik dat ik af en toe écht ontspannen ben (zie blog #102) en dat ik al jaaaaaaren niet écht ontspannen ben geweest, maar dat mijn lichaam het dus wel begint te kunnen nu
Verder lezen
Blogje #100. Wie had dat ooit gedacht? Vijftig blogs geleden had ik nooit kunnen dromen dat ik nog vijftig blogs verder zou moeten. Van een blog hoop je dat hij eeuwig doorgaat, want dat is leuk voor jezelf en voor
Verder lezen
Het is begin oktober 2018. Ik nader de mijlpaal van twee jaar burnout. Op een vrijdagmiddag na het wandelen en boodschappen doen heb ik op de bank een heerlijk vermoeid gevoel. Niet de gebruikelijke gespannen vermoeidheid, maar lekkere, lichamelijke vermoeidheid. Alsof
Verder lezen
Yesss! De spanning in mijn lichaam neemt wat af. Ik heb nog maar zelden een heel klein angstgevoel dat dan maar een paar seconden duurt. Als ik wakker word heb ik wat trillingen in de borst maar die gaan weg
Verder lezen
Het is begin juli 2018. Okee, nu begin ik het zat te worden. Echt zat. De 21e maand van mijn burnout is nu op weg. Ik ga de mijlpaal van twee jaar met gemak halen. Verdomme, twee jaar! Steeds vaker word ik
Verder lezen
Zo nu en dan heb ik een goed moment. Een kalm moment. Ik zit dan op de bank of lig in bed en voel me ontspannen. “Hee, ik ben weer beter!” zeg ik dan hardop en ik moet lachen, wetend dat
Verder lezen
Energie weg, baan weg, vriendin weg, spaargeld weg, auto weg. Tot zover de stand van zaken. Maar herstel ik nou eigenlijk wel? Het gaat wel langzaam beter met me, maar met het woord “langzaam” bedoel ik “verdomme-ik-sta-bijna-stil-waarom-de-fuck-kan-er-nou-niet-eindelijk-eens-een-keertje-wat-geavanceerd-worden-alsjeblieft-ik-word-gek”. Mijn vaste dagschema
Verder lezen
Het tweede jaar van mijn burnout is op weg. Ik probeer mezelf op te peppen door te zeggen dat ik niet écht in het tweede jaar zit, omdat ik na 10 maanden een enorm zware terugval heb gehad (zie blog #17) en toen
Verder lezen
