#174: Steeds maar denken (of hopen) dat je iets anders hebt

Een belangrijk fenomeen bij mensen die in een burnout zitten is het twijfelen of het wel écht een burnout is. Stressverschijnselen van het lichaam zoals zweten, trillen, duizelig zijn, hartkloppingen, geen adem hebben, uitgeput zijn, malaise, pijnen en steken in organen en spieren, verstoorde spijsvertering en slaapstoornissen komen namelijk óók voor bij heel veel andere ziekten en aandoeningen.

Omdat een burnout eigenlijk niet snel te genezen is (zie blog #163) is het voor veel burnouters dan ook erg aantrekkelijk om te denken (of te hopen) dat men eigenlijk helemaal geen burnout heeft, maar iets anders. Zoek de bovenstaande verschijnselen maar eens op, en je kan allerlei informatie vinden over een simpel vitaminetekort tot kanker en HIV aan toe.

Liever iets anders

En zo kom je terecht in een moeras van onnodige onzekerheden. Zou het dan toch een vitamine-D tekort zijn? Het lijkt er wel echt zó ontzettend op. Of B12? Of misschien te veel cortisol in het lichaam? Misschien is het wel een bijnieruitputting? Of CVS of ME? Als je dan ook nog eens pijn in je lichaam hebt of rare steken in je hoofd, dan zit je binnen de kortste keren op websites over tumoren en allerlei zeldzame aandoeningen.

Het leuke daarvan is dat er veel aandoeningen tussen zitten die goed behandeld kunnen worden. Dat staat in schril contrast met je eigen burnout, die vrijwel niet behandelbaar is en alleen maar weggaat als je je halve leven op de schop gooit en gaat beginnen met voldoende slapen en huilen. Het zou dus veel handiger zijn als je geen burnout had maar iets anders. Hoe langer de burnout duurt, hoe liever je eigenlijk iets anders wilt hebben.

Omdat je met een burnout regelmatig wanhopig kan zijn en kan denken dat het nooit meer over gaat, wil je vluchten. Je wil die burnout helemaal niet hebben. Hij moet weg. En dan lees je weer een artikel over een aandoening waarbij de klachten exact hetzelfde zijn als bij een burnout. En dan denk je: “volgens mij is dit het! Ik heb geen burnout joh, ik heb ziekte X“.

En dan ga je naar de huisarts / alternatieve therapeut / drogist / buurvrouw en dan bespreek je dat, hopende dat iemand zegt dat je inderdaad geen burnout hebt maar ziekte X. Want ziekte X is op te lossen, en dat wil je zo graag.

Supplementen

Het begint meestal met vitaminen en mineralen. De voedingssupplementen-industrie is zeer goed in het ons overtuigen dat we tekorten hebben. Tekorten die allerlei burnoutklachten kunnen veroorzaken. En dus gaan we op eigen houtje supplementen kopen, ondanks dat deze niet nodig zijn. Na een paar maanden supplementen voelen we ons nog steeds niet beter, en dus blijven we geloven dat we tekorten hebben. (In plaats van dat we inzien dat supplementen helemaal niet helpen.)

Uiteraard is suppletie wel aan te raden als je écht tekorten hebt. Ga dus eerst naar de huisarts en laat je bloed onderzoeken. Komen daar geen tekorten uit? Accepteer dan dat je een burnout hebt en dus niet al je hoop en geld in supplementen hoeft te steken.

En zo is het ook met andere lichamelijke stoffen, zoals cortisol. Er zijn complete websites te vinden inclusief producten om elke paar uur je cortisol waarden te meten. Want cortisol staat voor stress en dus zal je wel een verstoord cortisolgehalte hebben. Ook hier kan je beter naar de huisarts gaan en met hetzelfde bloedonderzoek kan je zien of je cortisol al dan niet normaal is. Laat het rusten, je burnout gaat écht niet sneller over als je de hele dag met je cortisol bezig bent.

Of misschien voeding? Want je door slechte voeding kan je je ook heel moe en kapot voelen. Je eet wel regelmatig groente en fruit maar misschien kan het beter? Maar helaas, obsessief met je voeding aan de slag gaan helpt ook niet bij een burnout. Eigenlijk moet je juist stoppen met “aan de slag gaan”, maar dat is heel moeilijk.

En zo zijn er nog allerlei andere dingen te bedenken die met je lichaam aan de hand kunnen zijn. Want het zou toch zo fijn zijn als je naar een arts of therapeut kon gaan en dat je dan weer beter wordt. Dit idee is zó aantrekkelijk, dat het bijna niet meer te geloven is dat je gewoon een burnout hebt.

Je kan maandenlang bezig zijn met het zoeken naar alternatieve aandoeningen waar maar uit blijkt dat je geen burnout hebt. Ook familie, vrienden en collega’s doen vaak mee met deze zoektocht en sturen je “heb je hier al eens aan gedacht: …. ?” Deze wanhopige zoektocht zorgt er alleen maar voor dat je niet kan berusten, niet kan chillen, niet kan accepteren.

Aanvaarding

Telkens wanneer je weer iets nieuws ontdekt dat je enige hoop geeft dat je het nu écht kan oplossen, wil je er alles over weten. Je leest artikelen en denkt:“dát heb ik!” Allerlei therapieën en middelen tegen andere aandoeningen vliegen door je hoofd. Misschien toch maar eens proberen?

Ondertussen gaat je burnout gewoon door en blijft je lichaam in de stress-stand staan omdat al die prikkels en enthousiasme over het vinden van genezing er voor zorgen dat je niet tot rust komt.

Het enige dat wél helpt, is aanvaarding. Aanvaarden dat je een burnout hebt en dat die niet zomaar voorbij zal zijn. Maar het is zó aantrekkelijk, zó heerlijk om artikelen of boeken te lezen over andere dingen die je lichamelijke klachten kunnen verklaren. En dat is best wel jammer want het kost zoveel energie.

Daarom zeg ik ook altijd dat de aanvaarding zo belangrijk is. Dat dit het nou eenmaal is, en dat het niet anders is. Maar toch… maar tóch… die ene vriend(in) die dat ene artikeltje stuurde. Zou ik misschien dan tóch niet ziekte X hebben? Het is verleidelijk. Misschien toch even verder Googelen.

Het steeds maar denken of hopen dat je iets anders hebt zal er niet voor zorgen dat je burnout sneller over gaat. Integendeel, je blijft maar gespannen omdat je zo hard op zoek bent naar genezing. Terwijl juist het stoppen met zoeken een belangrijke stap is om écht beter te kunnen worden. Het heeft mij een jaar of twee gekost om hier achter te komen.

Maar moet je dan helemaal niks doen? Helemaal geen lichamelijk onderzoek of zo? Tuurlijk, ga naar de huisarts en als je deze niet gelooft ga dan naar een tweede huisarts. Kijk of je niet al te ongezond eet en of je genoeg beweegt. Laat eventueel je bloed onderzoeken. Maar als daar (net zoals bij mij) elke keer uit komt dat je zo gezond bent als een vis, accepteer dan dat je gewoon een burnout hebt en niet verder hoeft te zoeken.

Volgende keer

Volgende keer krijg ik last van nachtzweten.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.