#228: Twee weken zonder antidepressiva – venlafaxine afbouwen (deel 28 – laatste deel)

Let op: mijn afbouwtraject voor Venlafaxine is geen medisch advies. Raadpleeg altijd een arts als je iets aan je gebruik van antidepressiva wil veranderen. (Om dit blog het beste te begrijpen begin je bij deel 1).

Dit is het laatste deel in de lange serie over het afbouwen van Venlafaxine. Het is me gelukt, ik ben er vanaf. Ik heb de laatste 15 korrels in één klap afgeschaft. Vanaf nu ga ik op mijn blog weer verder als normale burger die geen enkele vorm van medicatie gebruikt en hopelijk verder kan gaan met herstellen van mijn burnout.

In de eerste drie dagen nadat ik gestopt ben met de Venlafaxine voelt mijn hoofd heel erg raar. Ik heb al een paar keer een heel raar hoofd omschreven, maar nu is het nog raarder dan ik ooit heb meegemaakt. Mijn hersenen voelen als een aangespoelde kwal die te lang in de zon heeft gelegen. Anders dan dat kan ik het helaas niet omschrijven.

Ik vergeet alles

Het is geen kater, maar wel een sóórt kater. Het is geen hoofdpijn, maar wel een beetje. Het is geen duizeligheid, maar wel een beetje dronken. Het hoofd voelt zwaar en licht tegelijk. Wat een idioot gevoel.

Na een dag of drie wordt mijn hoofd weer normaler en ga ik verder met het leven alsof ik niet vijftien jaar lang Venlafaxine heb gebruikt. Binnen enkele dagen vergeet ik deze hele periode. Ik vergeet alles wat ik heb gelezen over antidepressiva. Ik vergeet wat mij is overkomen. Mijn leven is weer normaal, zonder pillen.

Tijdens mijn eerste burnout, nu zo’n 15 jaar geleden, had ik nauwelijks lichamelijke klachten behalve totale uitputting. Ik had geen depressie en vrijwel geen angstverschijnselen. En toen zei de huisarts:“je kan dit wel eens proberen, misschien helpt het”. Ik moest weer gaan werken want ik was al twee jaar uit de running en ik wist niet beter. Dus ik nam het maar.

Na zes maanden zat ik op de hoogste dosis, omdat ik eigenlijk geen verschil merkte. Toen ben ik maar weer gaan werken onder druk van de arbo-arts van het bedrijf waar ik toen werkte.

Nu is het vijftien jaar later en nu pas ben ik er vanaf. Alleen omdat ik zélf elke paar jaar naar de dokter ging om de dosis te verlagen. Omdat ik zélf steeds vond dat als je je goed voelt dat je dan moet zorgen dat je van deze medicatie af komt. Omdat ik zélf de laatste 37,5 mg in kleine stapjes heb afgebouwd door de capsules open te maken en de korrels er uit te gooien. Maandenlang experimenteren waarbij ik drie keer door een hel ging.

Zelden ben ik zo teleurgesteld geweest in de medische wetenschap. Van kleins af aan denk je dat je naar de dokter gaat en dat die dan je probleem oplost. Maar nee, artsen en psychiaters werken vaak met “trial and error”. Men probeert het ene middel en als de patiënt niet tevreden is dan probeert men het andere. Logisch natuurlijk want artsen volgen de wetenschap en als de wetenschap het niet weet dan weet de arts het ook niet.

Beter slapen en meer energie

Ik ben er nu vanaf. De eerste week gaat voorbij en de tweede ook. Het valt mij onmiddellijk op dat ik beter kan slapen en iets meer energie heb. Ik droom weer normaal in de ochtenden zonder dat ik zwetend en half huilend wakker wordt. Als ik wakker word ben ik niet meer totaal kapot en moe. Terwijl ik al vijf en een half jaar lang kapot en moe was als ik wakker werd. Ik ga nu steeds om 8:00 uit bed terwijl ik normaal tussen 6:00 en 10:00 half slapend brak lag te zijn.

Ik help wat buren met schilder- en tegelwerk en ik ga twintig minuten per dag skeeleren. Tien minuten tegen de wind in en tien minuten met wind mee. Ik doe dingen op de computer en zit op mijn bankje in de tuin. Ik klets met allerlei mensen op straat want het is lente en er zijn veel meer mensen op straat. Ik kook elke dag lekker en vers en ik word steeds beter in Aziatisch koken.

Op een avond laat ik een heel bord met heerlijk eten per ongeluk op de grond aan diggelen vallen. De halve muur zit onder. Maar ik word niet eens boos en ruim het gewoon op. Ik schrik niet en ervaar totaal geen spanning van deze gebeurtenis. Ik kook gewoon nog een keer.

Ik hang wat rond en voel me best wat tevreden. Misschien zelfs wel voldaan, of ik geniet gewoon een beetje van het “chillen” en in het zonnetje zijn. Komt dit alles nu doordat ik geen Venlafaxine meer gebruik? Of omdat het gewoon lente is? Niemand zal het ooit weten.

Het enige dat ik weet is dat ik de afgelopen vijf jaar, telkens als het lente werd, mij niet zo heb gevoeld. Maar nu wel. Ja, ik ben verhuisd van Haarlem centrum naar een klein dorpje in Friesland, waar het leven nog kalm is en buren elkaar helpen. Ik heb geen schulden, zelfs geen hypotheek. Mijn huis is afbetaald en ik kan rondkomen. Ik voel me vrij en niet gedwongen om te moeten werken.

Rust

Dus dat kan allemaal natuurlijk wel verklaren waarom ik me beter voel. Maar het is wel opvallend dat ik dit allemaal nog niet voelde toen ik nog antidepressiva gebruikte.

Heb ik meer rust in mijn kop, misschien omdat ik ook het hele afbouwproces heb afgerond en me dus geen zorgen meer hoef te maken om enge verschijnselen? Omdat het achter de rug is? Of omdat het middel geen invloed meer op me heeft? Zou mijn lichaam nu weer normaal worden? Zullen alle hormoontjes zich nu eens gaan gedragen?

Al met al zijn de eerste twee weken dus goed bevallen. Ik kan uiteraard niet aantonen dat het allemaal door de afwezigheid van de Venlafaxine komt, maar het voelt in elk geval een stuk beter dan voorheen.

Ongetwijfeld ga ik daar nu van genieten waardoor ik te veel hooi op de vork ga nemen en daarna weer in een terugval terecht zal komen. Absoluut, dat zal zeker gaan gebeuren, mijn blog staat vol met dat soort ellende en ik ken mezelf nu wel. Ik weet ook dat dat bij burnout herstel hoort en nog lang zal doorgaan.

Ja, ik heb inderdaad nog burnout klachten: een zwaar hoofd, snel moe zijn, veel hijgen, het gevoel hebben dat ik moet huilen, en dat soort gein. Dat is kut, maar dat had ik ook al toen ik nog wél antidepressiva gebruikte. Er is dus vooruitgang want mijn klachten zijn hetzelfde, maar dan zonder chemische pillen.

Volgende keer

Volgende keer blijkt mijn hoofd niet meer normaal te worden.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.