#237: Oorsuizen en angsten

Het wordt herfst en buiten vallen al een week lang flinke buien. Ik stond een paar dagen op mijn dak lekker nat te worden want ik was zonnepanelen aan het plaatsen. Die activiteit was natuurlijk veel te druk en veel te zwaar voor me, maar ze liggen nu en er komt veel stroom uit.

Daarmee heb ik een belangrijke angst- en stressfactor weg kunnen nemen: de energierekening. Gelukkig neemt de overheid nu ook maatregelen waar ik wat aan heb, dus ik kom de winter financieel wel door. Mooi zo.

Belasting

Zoals elke keer als ik (te) veel belast ben geweest, gaat het niet goed met me. Ik ben flink moe en slapen helpt niet. Ik lig grote delen van de nacht wakker met angstverschijnselen in mijn hoofd: een soort flitsjes, alsof je hoofd even schudt, duizelingen, een raar gevoel in de hersenen.

Voortdurend het gevoel dat ik wil huilen en dat alles te veel voor me is. Maar ik weet niet wat ik er aan moet doen. Ademhalen, mediteren, rustig liggen, het helpt allemaal niet meer. Ik ben niet kalm maar mild gespannen. Als ik tóch ga huilen dan lucht het wat op.

Ik weet dat dit niet gezond is. De nachten worden steeds slechter, ik lig vaker wakker. Weer oorsuizingen, heel vreemd, ze piepen door mijn hersenen heen. Ik hoor het gesuis midden in mijn hoofd (dus eigenlijk niet in mijn oren), daarna gaat het weer weg. Slapen lukt niet.

Wat wel helpt, is mezelf prikkelen. Dan merk ik de klachten niet zo. Op de iPad klooien, op de computer, filmpjes kijken, series kijken, werken aan iets nieuws. Dat voelt mijn hoofd niet zo rot.

Ik krijg opeens de smaak te pakken en maak een hele nieuwe website. Ik werk vijf halve dagen aan de site en ik ben blij dat ik het nog kan en dat het lukt. Ik baal ook, want dit moet ik niet doen. Was ik net klaar met die zonnepanelen… begin ik wéér met iets. Ik doe het fout. Soms pak ik de laptop in bed zodra ik wakker ben en werk ik aan de website. Ik weet dat ik dit niet moet doen; ik moet slapen! Maar ik slaap niet en werk fanatiek door!?

Dit is precies de oude Martin op zijn laatste baan. Pauzes zijn niet lekker, rusten en slapen ook niet. Doorgaan is fijn, doorgaan voelt lekker. Dit klopt niet; mijn lichaam is in de war en ik kan er niks aan doen. Waarom doe ik dit? Om het rotgevoel niet te voelen.

Ook overdag krijg ik nu de angsten en de oorsuizingen. Ja, dat is logisch als je nooit rust neemt. Godver, het is inderdaad een rotgevoel. Af en toe klopt er een buurman of -vrouw bij me aan voor een praatje, maar ik kan er niet meer tegen. Laat me met rust. Ik wil het niet meer. Alles voelt kut, alles voelt alsof het te veel is.

Dan stop ik met het maken van de website. Het is té erg. Goed zo Martin, stop er mee. Stop met alles. Ik moet rust nemen, maar rust voelt zo verschrikkelijk rot. Mijn kop gaat dan weer gonzen en bonzen. Ik merk dat mijn borst weer begint te trillen. Dat trillen, dat heb ik in het begin twee jaar lang gedaan. Of drie jaar zelfs, ik weet het niet eens meer. Maar nu begint het weer een beetje. Dit is niet goed.

Antidepressiva

Ik ben nu bijna een half jaar van de antidepressiva af. Maar ik verlang een beetje terug. Althans, ik wil zo graag dat die angstverschijnselen eens ophouden. Had ik ditzelfde nou ook toen ik het nog wel gebruikte? Ik weet het niet en ik twijfel. Ik moet het opzoeken.

Misschien is dit wel een nieuw stadium op weg naar herstel. Een beetje moe zijn, maar niet doodmoe. En dan angst, angst, angst. Zou het door het gebrek aan antidepressiva komen? Of heeft dat er niets mee te maken? Ik lees even wat stukken terug op mijn blog. Ik heb ook regelmatig soortgelijke klachten gehad toen ik nog wél aan de antidepressiva zat.

Misschien maar eens naar de dokter gaan. lk ben al twee jaar niet meer naar een dokter geweest omdat het relatief goed ging. Maar misschien zijn er toch nog opties? Ik ben wel bang dat de dokter aan komt kakken met yoga, mindfulness en op tijd naar ben gaan. Iets dat ik allemaal al gedaan heb of nog steeds doe.

Misschien een pammetje nemen zo af en toe? Misschien niet? Misschien, misschien, misschien. Ik weet het niet. Het enige dat ik weet is dat ik nog steeds niet genezen ben. Ik heb niet echt meer een burnout (zie blog #236) maar nog wel veel, heel veel rotklachten.

Darmen

Mijn darmen gaan ook opeens een week lang moeilijk doen. Ik krijg dan buikkramp, angstverschijnselen in mijn hoofd of hartkloppingen, en dan ga ik naar de WC en daarna is alles weer normaal. Dit soort darm/angst/buik combinaties had ik wel eens toen ik nog werkte en nog geen burnout had. Ik had dit toen als signalen moeten zien; de darmen zijn (letterlijk) een extensie van de hersenen en zijn een goede indicator van problemen.

Shit, wat moet ik nou toch doen? Ik word langzaam weer wanhopig. Dit zijn allemaal signalen van een burnout in opkomst. Dit zijn de signalen dit ik niet moet negeren. Het gaat weer opnieuw gebeuren ben ik bang. En ik ben er zelf bij.

Volgende keer

Volgende keer ga ik weer over op een dagschema voor burnout.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.