#250: Verder met niets doen en uitrusten

Het is nu half november 2022 en ik heb meer inzichten gekregen in wat er de afgelopen periode verkeerd ging. Ik heb mezelf veel te veel belast (zie blog #248) en ben daardoor in een terugval terecht gekomen. Daarna ben ik weer super rustig aan gaan doen en ik merk dat het helpt.

Ook kreeg ik een boekentip via een reactie op Instagram; “Je vermoeidheid te lijf” van Annemarieke Fleming. Dit boek is bedoeld voor patiënten die chronische vermoeidheid hebben, bijvoorbeeld na COVID of na een kankerbehandeling. Maar er staat veel in over hoe het lichaam werkt, en hoe veerkracht kan worden opgebouwd door het doen van veel korte slaapjes. (Hier vind je mijn boekrecensie over dit boek.)

Vermoeidheid

Ik ga niet meteen alles doen wat in het boek staat, maar ik word wel gerustgesteld dat zelfs mensen die al jaren doodmoe of uitgeput zijn nog steeds flink kunnen opknappen door voldoende rust en slaap toe te voegen aan de dag.

Ook wordt voor mij bevestigd dat moe zijn (of uitgeput zijn) kan leiden tot angstaanvallen en allerlei andere lichamelijke klachten, en dat moe zijn niet alleen maar een gevoel is dat tussen de oren zit. “Vermoeidheid ervaren” wordt vaak door (bedrijfs- en arbo-) artsen genoteerd bij burnout, waarbij men er dus vanuit gaat dat de patiënt helemaal niet écht moe is, maar dat het ingebeeld is.

Dit is onzin, en het is eigenlijk schandalig dat uitputting en vermoeidheid vaak niet gewoon worden gezien als daadwerkelijke uitputting en vermoeidheid. Ook wordt vaak onmiddellijk gekozen om de patiënt te activeren in plaats van rust en slaap voor te schrijven. Dingen oppakken, weer aan de slag gaan, niet stil gaan zitten, op zijn minst gaan sporten. Deze “behandeling” werkt mijns inziens bij burnout altijd averechts en het boek bevestigt dit.

Iemand aan het werk drammen (activeren) helpt niet. Wat wel helpt? Veel meer slapen en uitrusten. Ook het CSR centrum hamert hier op en ook het 4-fasen herstelprogramma van Venkelveld. Ik ben blij dat ik nu een wetenschapper heb gevonden die hetzelfde zegt. Extra rusten en extra slapen zijn niet slecht voor je, maar juist goed. Eigenlijk zouden zelfs gezonde mensen het moeten doen.

Verder uitrusten

Na drie weken van rust nemen en nog eens een week lang NOG MEER rust nemen, knap ik wat op. De 4DKL test geeft nu bij mij:
• distress: laag (6)
• depressie: laag (1)
• angst: laag (2)
• somatisatie: laag (9)

Dit zijn flink lagere scores dan enkele weken geleden. Ik wil eigenlijk elke maand deze test invullen zodat ik duidelijk kan zien hoe het met me gaat. Ik kan namelijk nooit goed onthouden hoe het met me gaat, en moet dan steeds teruglezen op mijn blog “hoe was het ook weer?”. (Daarom zet ik ook vaak een maand of datum in mijn blogs.)

Het is dus duidelijk dat ik verder aan het uitrusten ben en dat de klachten daarvan minder worden. Het is niet leuk om te doen, de hele dag zo weinig mogelijk doen en dan als ik wél iets doe, daarna zeer lang uitrusten en proberen te dommelen. Ik lig en zit dus veel op de bank en daarvan krijg ik weer wat rugklachten.

Dus maar weer steeds opstaan, strekken en rekken en elk uur bewegen maar niet zo heel veel bewegen want dan schiet ik weer in de stress-stand en is mijn lichaam niet meer kalm.

Ik moet mezelf steeds tegenhouden. Ik heb zo’n zin om van alles te doen maar ik weet dat ik dan weer te ver doorga en dan gaat het niet goed. Ik heb ook minstens twintig ideeën voor het maken van YouTube filmpjes (wat mijn nieuwe hobby is) maar ik doe het niet; ik hou me aan het rust- en slaapplan.

Mijn hoofd voelt nog steeds wat zwaar en rottig, en ik heb milde duizelingen als ik ga lopen of anderszins bewegen. Ik hoop zo dat dit nog verder weg zal gaan.

Vooruit

Al met al zijn dit hele goede stappen vooruit. Ik moet het alleen nog wel héél lang volhouden en zorgen dat ik niet weer van het paard val. Volgens het boek moet je herstelgedrag wel zes tot acht weken volhouden alvorens je resultaten kan zien. Bovendien heb ik nog maar weinig belastbaarheid opgebouwd, en is het dus makkelijk om weer over de grenzen te gaan en weer in te storten. Ik moet er maar vanuit gaan dat ik dit twaalf moet gaan volhouden.

Het opbouwen van meer belastbaarheid kan pas gebeuren als er voldoende is bijgeslapen en uitgerust. Er moeten reserves zijn opgebouwd, en die reserves heb ik nog lang niet.

Ik wil dus wel minstens tot het nieuwe jaar doorgaan met zoveel extra rust nemen alvorens ik ook maar íets daaraan mag veranderen. Het wordt dus voor het zesde jaar een saaie, lege kerst, maar ik ben wel goed bezig!

Volgende keer

Volgende keer komt er een donderende storm aan.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.