#266: Het nieuwe jaar begint vooruitstrevend

Het is 2023 geworden. Met Oud & Nieuw ging ik om 20:00 naar bed maar ik kon niet slapen. Nadat het vuurwerk voorbij was rond 01:00 viel ik in slaap. In dit jaar ga ik herstellen, heb ik me voorgenomen. Niet 100%, dat verwacht ik ook niet en dat kan waarschijnlijk ook niet meer.

Ik ga zo ver herstellen dat ik één uur per dag kan werken, normaal slaap, en in staat ben om af en toe naar een feestje te gaan. Dat is het. Dat is mijn voornemen en bedoeling voor dit jaar.

Binnenkort begin ik met psychosomatische fysiotherapie en ik heb een intake bij een psychiater afgezegd. Sinds tweede kerstdag ben ik gestopt met de Lorazepam om te slapen; ik gebruik dus nu geen enkele medicatie meer. Ik voel me een stuk beter dan eind november. Ik ben er NOG LANG NIET, maar ik zie duidelijk dat mijn lichaam de goede kant op gaat en dat ik ECHT kan herstellen.

De afgelopen zes jaar heb ik veel herstel gezien, maar ook weer achteruitgang. Dat kwam door alsmaar aanhoudende stressfactoren in mijn leven die maar niet ophielden. De laatste twee jaar waren beter maar ik was verhuisd, aan mijn nieuwe woonplek aan het wennen, aan het klussen in mijn huis, de energiecrisis aan het bezweren, nieuwe sociale contacten aan het leggen, en aan het proberen om te reïntegreren door dingen op de computer te doen.

2023

Nu is het 1 januari en ben ik klaar met alles: klussen zijn klaar, ik heb goede banden met alle buren en dat reïntegreren gaat nu op een laag pitje. Ik heb geen angst meer voor financiële problemen. Alles is nu optimaal stressvrij.

Ik ga proberen om de OR-methode van Fleming volgen, waarbij ik elke twee uur liggend ga rusten gedurende 15-20 minuten. Ik heb dit de laatste dagen een beetje ad hoc gedaan en ik merk écht duidelijk dat ik minder gespannen ben en minder overprikkeld als ik regelmatig ga liggen.

Het liggend rusten doe ik om 11:00, 13:00, 15:00, 17:00 en 19:00. Dat is dus maar vijf keer per dag. Plat op de bank, ogen dicht en dan tot rust komen. Soms werkt het en soms niet. Soms duurt het vijf tot tien minuten voordat ik enigszins in en dommelstand terecht kom. Dan ben ik nerveuzig en wil ik helemaal niet plat liggen.

Maar na 15 tot 20 minuten is er bijna altijd wel een kalmere stand bereikt waarbij mijn hersenen gaan dagdromen en wat meer tot rust komen. Ik val NOOIT in slaap, maar ben wel al heel blij dat die rust er soms inkomt. Als ik nerveus en geactiveerd ga liggen, kom ik er bijna altijd kalmer uit.

Nadat de rustpauze voorbij is sta ik op en ga ik even naar de keuken of de wc of zo. Binnen enkele minuten ben ik dan weer geactiveerd en niet meer zo kalm. Dat is wel jammer, dat de uitgerustheid –de kalmte– zo snel weer weg is.

Het komt ook wel voor dat ik verstoord word of iets anders doe terwijl ik eigenlijk pauze moet houden. Ik “zondig” dan door het liggen over te slaan of een half uur later te doen. Dat is niet de bedoeling bij de OR-methode, maar ik ben nog maar pas bezig en moet er nog aan wennen.

Het is moeilijk

Het is nu een week of vijf, zes geleden dat ik totaal instortte. Ik merk duidelijk dat ik nu wat meer energie heb en minder gespannen ben. Maar hierdoor verveel ik me sneller. Ik pak dus helaas veel te gauw weer de telefoon of zet de TV aan. Het blijft een worsteling om mezelf zo min mogelijk te prikkelen.

Ik merk nu echt heel duidelijk dat prikkelingen op de dag leiden tot slechter slapen. Als ik ga kletsen, boodschappen doen, op de iPad/iPhone, TV kijken, huishoudelijke taken of wat dan ook, dan gaat mijn hoofd meteen rotter aanvoelen, krijg ik meer duizelingen en kan ik minder goed slapen.

Doe ik echt HELEMAAL NIKS op een dag, alleen voor me uit staren en thee drinken, dan voel ik me beter en slaap ik ook beter.

Maar het is natuurlijk wel écht super moeilijk om niks te doen. Los van normale verstoringen (iemand komt langs, er gebeurt iets in de straat, er komt een brief met iets dat gedaan moet worden, etc) moet ik natuurlijk ook gewoon boodschappen doen en eten koken, opruimen, was doen, etc. Ik probeer dat te spreiden maar gaat soms lastig.

Ook is het een ENORME drempel voor mij om helemaal niks te doen omdat ik nu al zes jaar lang het idee heb dat mijn leven stil staat en dat ik bijna nooit meer iets kan. Dat is niet helemaal waar natuurlijk, want ik heb al duizend dingen voor mekaar gekregen, maar niet werken, niet op vakantie, geen uitstapjes en niet daten geven mij wel het GEVOEL dat ik niet écht leef.

Voornemen

Maar zoals gezegd heb ik mezelf voorgenomen om dit jaar te herstellen. De omstandigheden zijn optimaal; ik heb geen stressfactoren in mijn leven meer. Ik HOEF niks meer. Ik MAG alles. Dus als ik nu gewoon goed kan volhouden om die vaste rustmomenten aan te houden, dan kan er niets meer misgaan.

Met herstellen bedoel ik overigens niet: werken. Met herstellen bedoel ik dat ik de dag kan doorkomen zonder duizelingen, zonder lichamelijke klachten, zonder dat ik moet huilen, en dat ik gewoon normale huishoudelijke, lichamelijke en administratieve dingen kan doen.

Ik worstel nu nog, maar dat went vast wel. En dan daarna wordt het hopelijk “smooth sailing”. Mijn eerste doel is nu dat ik goed ga slapen. Zoals ik al eerder schreef slaap ik meestal maar 5-6 uur per nacht en dat moet écht meer worden.

Het komt vast goed!

Volgende keer

Volgende keer ga ik naar psychosomatische fysiotherapie.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.