#287: Eindelijk verdwijnt de chaos in mijn lichaam

Het is bijna april 2023. De laatste weken ben ik aan het experimenteren met de OR-methode van Fleming, waarbij je om de zoveel uur liggend moet rusten met je ogen dicht, gedurende vijftien tot maximaal twintig minuten.

Als ik het liggend rusten volhoud dan merk ik dat ik kalmer word, meer energie heb, minder angstverschijnselen heb, beter slaap en beter wakker word. Maar als ik me wat beter voel en mezelf meer ga belasten, dan sla ik de rustmomenten na een tijdje weer over omdat ik geen behoefte meer voel om steeds maar weer te gaan liggen.

Ik merk dan duidelijk dat ik nog een “amateur” ben in de OR-methode. Als je het goed doet dan blijf je het volhouden, ook al heb je helemaal geen klachten en voel je je prima. De truc is juist om, als het beter met je gaat, de “actieve tijd” tussen de rustmomenten in steeds iets langer te maken.

Steeds langer actief zijn

Als je begint met elke 2 uur liggen (zoals ik doe) dan moet je daar telkens 10 procent bij optellen. Dus twee uur actief (120 minuten) wordt dan 132 minuten actief, en daarna weer 15-20 minuten liggend rusten. Gaat het weer beter, dan weer tien procent erbij, en zo verder. Op het laatst kom je dan uit op vier tot zes uur actief, en dan weer rusten, om uiteindelijk helemaal geen rustmomenten meer te nemen of misschien alléén nog een keertje tussen de middag of ‘s avonds op de bank.

Ik zelf val echter te snel weer terug in mijn oude gedrag:”het voelt wel lekker dus nu kan ik lekker doorgaan met tuinieren, TV kijken, op de laptop werken, boodschappen doen, kletsen met de buren, etc” De rustmomenten sla ik dan meteen helemaal over, in plaats van ze steeds verder uit elkaar te laten liggen.

En dus, als ik de rustmomenten zo’n beetje ongemerkt weer ga overslaan, dan gaat het na enkele dagen tot weken ook weer slechter met me. Ik word nerveuzer, slaap minder goed, ben minder kalm, krijg een korter lontje, etc. Dit zijn de standaard klachten bij uitputting.

Maar het is voor mij wél goed nieuws, om twee redenen: ten eerste lijkt de OR-methode écht aantoonbaar goed te werken, waaraan ik aanvankelijk nog twijfelde. Ten tweede: de chaos in mijn lichaam verdwijnt en er komt duidelijkheid en structuur in de klachten.

Lichamelijke chaos

Wie een burnout heeft zal, zeker in de eerste weken of maanden, een behoorlijke chaos ervaren in de lichamelijke en geestelijke klachten die verschijnen. Van willekeurige pijnen in spieren, gewrichten en organen tot schokken in armen en benen, een verstoorde spijsvertering, zintuigen die (tijdelijk) minder goed werken, angst, slaapproblemen, concentratie- en geheugenproblemen, woede, wanhoop, huilen zonder reden, en noemt u maar op. Je kan het zo gek niet bedenken of het komt voor.

Ook de maatregelen die je neemt, al dan niet samen met de huisarts, lijken slechts willekeurig te helpen of helemaal niet. Sommige maatregelen helpen wel, maar dan een week later weer niet. Sommige maatregelen werken totaal niet, maar een week later opeens wel. Hierdoor kom je in grote onzekerheid of wanhoop terecht. Alles wat voorheen wel lekker of kalmerend was, is dat nu misschien helemaal niet meer. Alles wat voorheen energie gaf, geeft nu misschien helemaal niets meer of maakt de problemen juist erger.

Deze totale onzekerheid over wat je nou eigenlijk wel of niet moet doen is het ergste en moeilijkste aspect van burnout. Voor mij persoonlijk is dat véél erger dan het kwijtraken van mijn baan, vriendin of spaargeld. Die dingen kan je namelijk allemaal later nog wel een keer regelen, er is grip op, hoe klote het ook is op dat moment.

Maar het ziek zijn, waar totaal géén grip op is en er ook al totaal geen hoop is op verbetering, waarbij maatregelen niet lijken te werken en je hele wereld op zijn kop staat, dát is soms bijna onverdraagbaar.

Gelukkig heb ik al enkele weken, dankzij de OR-methode, een aardige grip op mijn lichaam: minder rust betekent méér klachten, en meer rust betekent minder klachten. Zo simpel is het nu. Zo simpel is het voor mij nog nooit geweest.

Het is dus een enorme vooruitgang dat de lichamelijke chaos nu verdwijnt en er een logische structuur in komt. Mijn lichaam gaat weer normaal doen, zoals het lichaam van gezonde mensen ook werkt.

Ik kan nu zo’n beetje zélf bepalen hoe goed of hoe slecht het met me gaat. Een lange dag ergens heen gaan omdat het leuk is, leidt direct tot klachten. Een rustige dag met veel rustmomenten en kalm aan doen leidt direct tot verbetering.

Dit klinkt heel normaal en logisch, zeker als je dit leest en geen burnout hebt. Maar deze directe invloed heb ik de afgelopen zes jaar niet of nauwelijks gehad. In veel boeken en artikelen over burnout lees je dat mensen bij het herstellen al gauw (binnen enkele weken tot maanden) in deze situatie terecht komen. Ik heb er dus zes jaar over gedaan en merk nu pas dat het systeem weer gaat werken.

Er is dus nog steeds hoop. Hoera!

Volgende keer

Volgende keer ben ik blij met een griepje.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.