Begin oktober 2018. Het is nu zes maanden uit met mijn vriendin (zie blog #25). Ik dacht destijds dat ik “na een maand of zes” wel flink beter zou zijn en haar dan weer op zou kunnen zoeken. Maar neen, helaasch,
Verder lezen
Enige tijd geleden schreef ik dat ik waarschijnlijk in een rustiger vaarwater terecht zou komen (zie blog #46). De uitvaart van mijn vader en de nasleep daarvan was achter de rug, mijn liefdesverdriet begon te zakken, en ik kon rustig aan de slag
Verder lezen
Het is begin oktober 2018. Ik nader de mijlpaal van twee jaar burnout. Op een vrijdagmiddag na het wandelen en boodschappen doen heb ik op de bank een heerlijk vermoeid gevoel. Niet de gebruikelijke gespannen vermoeidheid, maar lekkere, lichamelijke vermoeidheid. Alsof
Verder lezen
Het begint herfst te worden (2018). De drukkte tijden zijn voorbij, ik ga minder activiteiten doen (zie blog #54), ik moet nu tot rust komen. Althans, dat hoop ik te gaan doen. Maar ik hoor op een dag opeens een bromtoon in mijn huis,
Verder lezen
Een dag na de enorme angstaanval die ik had over de medicijnen die ik moet gebruiken (zie blog #53) ga ik in de ochtend een eindje fietsen. De hele rit voel ik ik me belabberd, moe en duizelig. Ik kom terug
Verder lezen
Ik ben begonnen met mijn CSR coaching (zie blog #50) en met alle medicijnen voor mijn trombose-ader (zie blog #51). Ik moet drie keer per dag Diclofenac nemen en twee keer per dag mezelf een injectie in mijn buik geven. Ik voel
Verder lezen
Wat de “gewoone mensch” vaak niet snapt, is het verschil tussen burnout en depressie. Als je met een burnout op de bank ligt te trillen en te huilen denken familie, vrienden of buren vaak dat je depressief bent. Maar nee, een
Verder lezen
Sinds enkele maanden heb ik een bobbel in mijn rechterbeen, naast het scheenbeen. Ik zie hem als ik onder de douche sta. Hij is zacht, ik kan hem induwen met mijn vinger. Hij doet geen pijn of zo. Ik heb
Verder lezen
Het is september 2018, twintig maanden na het begin van mijn burnout, en een jaar sinds mijn mega-terugval van de zomer van 2017. Vanuit het WerkFit programma van het UWV begin ik met Chronic Stress Reversal (CSR, zie ook blog #40).
Verder lezen
Een paar weken na de uitvaart van mijn vader en het bezoek aan de UWV-arts (zie blog #47) heb ik het gevoel dat alles wel goed zal komen. Maar ik merk ook dat het drukker word in mijn hoofd. Ik heb meer
Verder lezen