Ik word opeens opgeroepen door het UWV, waar ik al een half jaar niks van heb gehoord, om over reïntegratie te gaan praten. Ik heb net enkele dagen geleden een flinke terugval gehad dus mijn hoofd staat er niet echt naar.
Verder lezen
Hoi burnout, je bent nu al bijna 20 maanden bij me. Hoewel ik je niet heb uitgenodigd ben je langzaam maar zeker in mijn leven gekomen. Eigenlijk wilde ik liever niet dat je kwam. Als ik er over nadenk dan
Verder lezen
Het is juni 2018. Er zijn nu ongeveer 19 maanden voorbij sinds het begin van mijn burnout. En ongeveer 10 maanden sinds mijn grote terugval van augustus 2017. Ik voel me nog steeds belabberd, maar er zijn wel tekenen van herstel.
Verder lezen
Nu mijn herstel langzaam, langzaam, oh zo langzaam verder gaat (en niet gestaag overigens, maar uitsluitend langzaam) kan ik wat beter slapen. Het in slaap vallen zelf gaat al een paar maanden goed, en ik word veel minder vaak wakker
Verder lezen
Er verschijnt er een brief van het UWV dat ik over reïntegratie moet komen praten. Ik krijg een lichte angstaanval. Zo ver ben ik nog lang niet. Als ik een beetje fantaseer over wat ik in de toekomst ga doen
Verder lezen
Energie weg, baan weg, vriendin weg, spaargeld weg, auto weg. Tot zover de stand van zaken. Maar herstel ik nou eigenlijk wel? Het gaat wel langzaam beter met me, maar met het woord “langzaam” bedoel ik “verdomme-ik-sta-bijna-stil-waarom-de-fuck-kan-er-nou-niet-eindelijk-eens-een-keertje-wat-geavanceerd-worden-alsjeblieft-ik-word-gek”. Mijn vaste dagschema
Verder lezen
In blog #10 schreef ik hoe een burnout nou eigenlijk voelt. Maar het ging toen vooral over de lichamelijke klachten. Naast de oneindige reeks aan lichamelijke klachten komen er namelijk heel veel emoties bij kijken. En dat is ook waarom veel mensen denken dat
Verder lezen
Na het inruilen van de auto denk ik: “nou, dat is geregeld, er is nu echt NIETS meer dat mij stress zal geven, ik kan nu gaan ontspannen en verder herstellen”. Maar niets is minder waar. Ik word in de
Verder lezen
Drie weken na mijn laatste terugval (zie blog #25) begint alles weer wat rustiger te worden. Omdat ik nog steeds niet kan rondkomen met mijn ziektewetuitkering ga ik maar weer eens naar mijn budget kijken. Ik moet flink besparen (zie blog #22), dus
Verder lezen
Acht maanden na mijn instorting op het werk (in totaal ongeveer achttien maanden sinds het begin van mijn burnout) is mijn relatie verbroken (zie blog #24). Ik kon mijn vriendin helaas niet bieden wat ze nodig had, en mijn burnout herstelde niet verder
Verder lezen