#285: Ik herstel als een tierelier

De afgelopen weken herstel ik als een tierelier. Ik weet eigenlijk niet wat een tierelier is, maar het klinkt in elk geval goed. Ik kan weer tegen prikkels en dat is een enorme vooruitgang. Als je niet tegen prikkels kan dan kan je in wezen de hele dag niks doen en dan kom je in een langdurige hel van verveling terecht.

Nou is verveling ENORM gezond en meer mensen zouden zich vaker moeten vervelen. Want tijdens verveling gaan de hersenen keihard aan de slag om allerlei zaken te verwerken. Maar toch is verveling vervelend, want de tijd gaat zo langzaam en je wordt niet vermaakt.

(Voor wie PTSS heeft of mildere trauma’s, bijvoorbeeld dankzij emotionele verwaarlozing, is verveling óók niet prettig want herinneringen, pijn en verdriet kunnen tijdens verveling weer naar de voorgrond treden. Ook dat is gezond voor de verwerking er van, maar het kan er voor zorgen dat je -bewust of onbewust- alles in het werkt stelt om je maar nooit te vervelen.)

Vermaak en slaap

Eindeloos vermaak is niet gezond, en meer mensen zouden zich er wat minder op moeten focussen. Vermaak houdt de hersenen in een actieve stand terwijl ze eigenlijk ook rust zouden moeten krijgen. Toch is vermaak leuk en fijn om de dagen door te komen.

Hoe dan ook, ik kan weer tegen Netflix en YouTube kijken. Niet te veel, maar gewoon prettig. En het knalt niet meer door mijn kop, maar ik geniet er gewoon van. Dat zijn enorme verbeteringen!

Mijn slaap wordt steeds wat beter. Ik val elke dag vrijwel meteen in slaap als ik naar bed ga. Daarna slaap ik altijd zes uur lang, ongeacht wat ik overdag heb gedaan. Ik zou eigenlijk wel wat langer moeten slapen per nacht, maar de slaap wordt in elk geval dus beter.

Bij het wakker worden heb ik geen vuurwerk meer in mijn hoofd. Ik heb nog wel licht oorsuizen en mijn hoofd is nog niet helemaal kalm en rustig, maar het is écht een stuk beter aan het worden. Duurzaam beter, en dus niet af en toe beter.

Het oorsuizen is een soort oneindige piep in allebei mijn oren. Het is heel zacht dus overdag hoor ik het eigenlijk niet. Soms lijkt het alsof de piep niet in de oren zit maar midden ertussenin, in de hersenen. Gelukkig weet ik dat dit een normaal verschijnsel is bij uitputting of stress en ik heb er niet echt last van.

Soms komt er een iets harder piepje doorheen dat als een elektrisch schokje klinkt. Floeps! Flieps! Pliep! Een soort brainzap á la antidepressiva maar dan héél mild. Het zal er wel bijhoren.

Medicatie

Speaking of which, ik heb al een paar weken geen pammetjes meer gebruikt. Ik nam af en toe Lorazepam om in slaap te vallen, maar dat is gelukkig niet meer nodig. Ik heb ook totaal niet meer het gevoel dat ik medicatie nodig heb. Dit terwijl ik begin december nog eventjes de wens had dat ik in een GGZ instelling kon worden opgenomen en helemaal volgepompt zou mogen worden. Gelukkig maar, ik ga écht de goede kant op!

Het is nu half maart 2023. Begin januari begon ik al positief met het nieuwe jaar maar had ik nog veel klachten en ging het steeds wel weer beter, maar ook steeds weer slechter. Nu lijkt er een écht duidelijk pad omhoog te zijn gevonden op de berg die ik moet beklimmen.

Nog steeds lig ik vaak op de bank met een rustmoment waarbij ik de ogen dicht doe, zoals de OR-methode voorschrijft. Ik doe het niet meer elke twee uur. Soms voelt het niet goed en wil ik vaker gaan liggen. Soms heb ik er totaal geen zin meer in.

Heel af en toe krijg ik een hartkloppinkje of een rotgevoel. Echt weer het rottige ingestorte burnout gevoel. Maar dat duurt maar tien minuten en dan zakt het weer. Ik wankel dus nog steeds op de grens, maar het voelt allemaal een stuk beter. Ik ben ietsjes de berg op geklommen, en zak af en toe wel wat terug maar niet meer het ravijn in.

Vakantieplannen

Twee maanden geleden had ik het gevoel dat ik dit jaar volledig ga herstellen. Ik denk dit nog steeds. Deze zomer wil ik graag naar Ameland gaan, in een hotel overnachten en dan weer terug. Mijn eerste vakantietje sinds een jaar of drie. Nou is Ameland bij mij om de hoek dus zo bijzonder is het ook weer niet, maar dat is mijn plan.

Rond de kersttijd dan misschien hetzelfde maar dan ergens in Duitsland. Duitsland is iets verder weg dan Ameland, maar het is misschien te doen. Duitsland is mijn tweede vakantieplan voor dit jaar. Ik heb er zin in! Niet dat ik allemaal spectaculaire plannen heb. Nee. Gewoon er heen gaan, rondhangen in een hotel en een dorpje bekijken. Even ergens eten, dan slapen en weer naar huis.

Okee, terug naar het hier en nu. Ik heb het gevoel dat ik de goede kant op ga. Ik ben natuurlijk ook wel bang dat alles weer een keer zal ontploffen. Maar ik ben nu in drie maanden van een totale instorting weer hersteld naar zoals het nu is. Dat is een gigantische vooruitgang en geeft zeer veel hoop voor de toekomst.

Volgende keer

Volgende keer ontdek ik meer over rust.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.