#309: Ik word gespannen en nerveus zonder reden

Mijn laatste terugval is weer redelijk hersteld. Ik kan weer doen wat ik twee maanden geleden ook nog kon. De superzware vermoeidheid is afgezakt en ik ben weer gewoon normaal moe. Mijn uitputting gaat dus écht wel weg als ik rust neem. Het systeem werkt gewoon. Maar zodra ik een activiteit doe dan voel ik me meteen niet meer moe. Ik spring dan in de “aan” stand (of een “fight or flight” reactie) die niet zo makkelijk meer “uit” gaat.

Ik schrijf het al jaren: niets doen voelt rot aan, vooral mijn hoofd voelt als een blok beton met klotsende erwtensoep er in. Als ik actief ben merk ik niks en voel ik me best goed. Ik heb dus steeds een neiging om actief te blijven. Het is zo moeilijk om rust te nemen want rust nemen voelt niet rustig en ook niet lekker. In het boek “Gek Op Stress” wordt aangeraden om een “lekkertest” te doen. Als iets lekker aanvoelt doe je het wel, en anders niet. Maar alles wat bij mij lekker aanvoelt leidt tot uitputting en terugvallen. Ik moet absoluut niet doen wat ik lekker vindt.

Rust of geen rust

Hoewel ik er redelijk goed in slaag om na elke activiteit rustmomenten te nemen, neemt de onrust toe. Het lukt me best aardig om regelmatig even te zitten in stilte met een kopje thee. En dan de moeheid te laten komen, mezelf er helemaal aan over te geven.

De dagen gaan hierdoor best lekker voorbij. Ik wandel elke ochtend 20 minuten, doe een boodschap, stofzuig even of doe wat op de computer. Maar niet te veel en steeds met pauzes ertussen. Het lijkt goed te gaan, overdag. Maar in de avonden wordt het een puinhoop. Na het eten zit ik op mijn stoel en dan word ik langzaam nerveus. Zonder reden, zonder aanleiding. Ik kan niet stil zitten, voel me niet ontspannen. Onrust neemt het over. En als ik uiteindelijk naar bed ga breekt de hel los.

Zonder ook maar enige oorzaak word ik in bed nog nerveuzer. Mijn hoofd gaat ongelooflijk rottig aanvoelen, Soms bonkt mijn hartslag in mijn hoofd maar meestal niet. Dit is een stressverschijnsel, maar ik zie niet in waarom ik stress zou moeten hebben.

Ik heb geen stress. Alles gaat goed, Ik heb geen schulden, ruzies, angst of problemen. Het leven kabbelt gewoon verder. Er is niets aan de hand, maar toch heb ik stressverschijnselen. Ik begrijp het niet. Waarom word ik zo nerveus in bed? Het zal wel weer een uitputtingsverschijnsel zijn. Als je op je reserves draait dan gaat het lichaam overlevingsreacties geven: fight or flight dus, ook al heb je niks om te vechten of te vluchten.

Na zes uur slaap word ik steevast wakker. Elke nacht weer om een uur of vier. Opnieuw ben ik nerveus, onrustig. Opnieuw zonder reden. Ik heb een heerlijk bed, er is kalmte en stilte buiten. Ik heb een vrijstaand huisje en hoor dus geen enkele buur. Er is niets dat mijn nachtrust kan verstoren, en als het regent vind ik het geluid heerlijk. Maar toch ben ik nerveus, mijn kop doet raar en ik kan niet slapen.

Ik probeer dan gewoon te blijven liggen en rustig adem te halen. Soms helpt dat, soms niet. Dan maar even uit bed. Soms helpt dat, soms niet. Dan denk ik:“ja fuck alles nu maar gewoon” en dan ga ik een film kijken of interessante berichten op Reddit lezen. Oh, jee, hersenprikkeling midden in de nacht. Dat mag ik niet van mezelf natuurlijk maar ja ik word soms gewoon GESTOORD van mezelf en mijn eigen nervositeit. Ik bestrijd onrust met onrust. Misschien is dat niet zo’n goed plan.

Activiteit en prikkeling

En als ik mezelf prikkel dan voelt het meteen goed en rustig aan. Is wel logisch natuurlijk, want hersenprikkeling, ofwel activiteit, ofwel filmpjes kijken en internetten, voelt bij mij altijd lekker aan en niets doen en rusten voelt rot (zie ook blog #307). De lekkertest klopt niet, of ik klop niet.

Ik weet hoe het werkt. De hersenen prefereren activatie en prikkeling en geven dan stresshormonen af. Hierdoor worden lichaamssignalen onderdrukt. Dan voel ik dus niet meer of ik moe of nerveus ben. Ik voel niet meer of ik angstig ben. Ik voel niet meer dat ik duizelig ben. Belasting geeft dus een lekkerder gevoel dan rust waarbij alle symptomen en signalen weer wél voelbaar zijn.

Ik begrijp het dus wel enigszins en ik kan er niet zo veel aan doen. Het enige dat ik niet begrijp is waarom mijn lichaam nog steeds in stressreacties schiet terwijl er totaal geen stress is. Zoals ik al zei: ik heb helemaal geen stress. Alles gaat goed in mijn leven. Ik heb letterlijk voor het eerst in mijn leven geen enkele zorgen of twijfels.

Ik woon leuk, heb zin om van alles te doen, heb nooit negatieve gedachten en heb geen onverwerkte emoties. Financieel is alles in orde, qua familie en vrienden is alles in orde, ik vind mezelf leuk, en als ik me geschoren heb zie ik er ook nog aardig uit voor een ouwe lul van 52. Ik gebruik geen enkele vorm van medicatie en ik eet ook nog best gezond! Maar toch die nervositeit. Toch die spanning. Waarom? Waarom nou toch?

Nu is het wel zo dat in geval van burnout het systeem van slag kan blijven. Je kan nerveus of gespannen blijven lang nadat de stressfactoren in het leven al lang verdwenen zijn. Net als een gebroken been kost het tijd om te helen, terwijl de oorzaak van de breuk al lang niet meer aanwezig is. Misschien is het nou eenmaal zo dat mijn lichaam graag gespannen wil zijn.

Ben ik misschien prikkelverslaafd? Of adrenalineverslaafd? Dat mijn lichaam altijd prikkels nodig heeft? Ik vermoed dat ik mezelf toch te veel belast. Mijn batterij is nog te leeg maar ik blijf mezelf maar belasten. Dat kan tot dezelfde problemen leiden. Op een dag koop ik bijvoorbeeld een nieuwe computer. Wel een refurbished oud model want zoveel geld heb ik nou ook weer niet, maar dat is prima. Mijn oude computer gaat op Marktplaats en wordt de volgende dag opgehaald. Ik ben blij met mijn nieuwe computer en ik besteed drie dagen van drie uur om alles over te zetten en opnieuw te installeren. Het voelt écht goed, het voelt écht lekker.

Ik merk tot mijn schrik op de laatste dag dat ik vergeten ben om te lunchen. “Stoppen! Stoppen nu!” roep ik tegen mezelf. Ik ben bang dat ik het nu verneukt hebt. Ik ben bang dat dit te veel is. Zoiets doen daar kan mijn kop vast niet tegen. Het is dus toch mijn gedrag. Het komt doordat ik niet kan stoppen als dat nodig is.

En ja hoor, angsten en spanning beginnen langzaam toe te nemen. Ik moet ik nóg meer rust opzoeken. Eigenlijk stoppen met dingen op de computer doen. Niet meer op mijn telefoon kijken. Rust.

De meeste mensen met een burnout krijgen zowel van psychologen als van naasten de tip om vooral leuke dingen te gaan doen. Ik doe alleen maar leuke dingen. Ik heb alles wat stom, stressvol, irritant of stressvol is afgeschaft. Ik heb alle verplichtingen, taken en verantwoordelijkheden zo relaxt mogelijk gemaakt. Ik ben compleet leuk, maar het werkt niet.

Ik moet op zoek gaan naar nieuwe manieren om hier vanaf te komen. Misschien moet ik maar eens wat minder vaak leuke dingen gaan doen.

Volgende keer

Volgende keer gaat mijn hoofd piepen.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.